Wyspa Teatralna w Gubinie

Wyspa Teatralna – wyspa rzeczna w Gubinie o powierzchni 1,37 ha (370 m długości i 37 m szerokości), zlokalizowana przy ujściu Lubszy do Nysy Łużyckiej.

Wody Lubszy przy ujściu do Nysy Łużyckiej wytracały swój pęd osadzając na dnie duże ilości piasku i tworząc wyspę rzeczną (żuławę, kępę, ostrów). Od 1446 wyspa nosiła nazwę Ostrów Miejski lub Ostrów Mieszczański, a od 1671 – Blich Strzelecki lub Wyspa Strzelecka.

Strzelnice na wyspie[edytuj | edytuj kod]

Od wieku XVI na wyspie odbywały ćwiczenia i uroczystości miejscowego Bractwa Strzeleckiego^[1]. W tym okresie na wyspie była jedynie mała strzelnica. Ze względu na zły stan techniczny rozebrano ją w 1666. W 1793 powstała nowa strzelnica, która to dotrwała do 1873. Na jej miejscu zbudowano kolejny obiekt strzelecki^[2]. Bractwo Strzeleckie również dbało o wygląd wyspy. W połowie XIX wieku, za sprawą starosty kurkowego i mistrza piekarskiego Augusta Heinze, który zebrał datki pieniężne, park na wyspie stał się chlubą miasta. W czerwcu 1844 spacerował po nim król pruski Fryderyk Wilhelm IV.

Teatr na wyspie[edytuj | edytuj kod]

W 1872 powstała komisja obywatelska, której celem była budowa dużego kompleksu kulturalno-rozrywkowego. 20 lutego 1873 bractwo strzeleckie sprzedało wyspę oraz strzelnicę nowo powstałej spółce akcyjnej.

Częścią inwestycji był budynek teatru. Zaprojektował go berliński architekt Oskar Tietz. Otwarto go 1 października 1874 spektaklem "Faust" J.W. Goethego. Teatr mógł pomieścić 750 widzów.

Pod koniec XIX wieku władze miejskie przejęły nową strzelnicę i przynależny do niej park oraz związane z tym wszelkie obciążenia finansowe.

W 1903 w holu teatru umieszczono tablicę pamiątkową z napisem: "Ku pamięci twórcy tego przybytku sztuki, burmistrza Fritsche". 20 maja 1905 odsłonięto pomnik Corony Schröter, urodzonej w Guben aktorki i śpiewaczki. Pomnik stanowiło popiersie z brązu umieszczone na kolumnie z czerwonego szwedzkiego granitu i stopniowany cokół^[3] z niebieskiego granitu.

Artystą wielokrotnie występującym w teatrze był skrzypek Erich Röhn, który - zanim awansował na pierwszego koncertmistrza Berlińskiej Orkiestry Filharmonicznej - grał w gubeńskiej kapeli Kutschan.

W lutym 1945, w czasie walk o miasto, teatr nie został uszkodzony, lecz niewiele później spłonął w niewyjaśnionych okolicznościach.

Inne obiekty[edytuj | edytuj kod]

Do odpoczynku i spędzania czasu wolnego służyły mieszkańcom miasta również restauracja "Parkowa" z zacienionym ogrodem oraz piwniczna restauracja "Tunel". Na wyspie znajdowały się także pawilon do tańca, fontanna i pawilon muzyczny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jednocześnie wyspa służyła sukiennikom do wybielania przędzy i płótna.
↑ Jego pozostałości zachowały się do dnia dzisiejszego w pobliżu Nysy, tuż za fundamentami dawnego teatru.
↑ Na cokole widniały słowa Goethego: "Muzy okazały jej wszelką łaskę - a natura stworzyła w niej sztukę"

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

K. Freyer, Wyspa na Nysie, Wiadomości Gubińskie nr 3/2009 i nr 4/2009.

[1] Jednocześnie wyspa służyła sukiennikom do wybielania przędzy i płótna.

[2] Jego pozostałości zachowały się do dnia dzisiejszego w pobliżu Nysy, tuż za fundamentami dawnego teatru.

[3] Na cokole widniały słowa Goethego: "Muzy okazały jej wszelką łaskę - a natura stworzyła w niej sztukę"

[1]

[2]

[3]