Wyspa Wilkickiego (Morze Wschodniosyberyjskie)
Na mapach: 75°42′44″N 152°27′41″E/75,712239 152,461400
 Mapa Wysp Nowosyberyjskich | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Republika | |
| Akwen | |
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
1,5 km² |
Położenie na mapie Jakucji  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 75°42′44″N 152°27′41″E/75,712239 152,461400 | |
Wyspa Wilkickiego (ros. Oстров Вилькицкого) – rosyjska wyspa na Morzu Wschodniosyberyjskim, w archipelagu Nowosyberyjskim, najbardziej wysunięta na południe w grupie Wysp De Longa.
Wyspa ma powierzchnię 1,5 km² i jest najmniejszą w grupie. Jest także położona poza granicą pokrywy lodowej. Została odkryta w czasie wyprawy polarnej Borysa Wilkickiego w 1913 roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anisimov, M.A., and V.E. Tumskoy, 2002, Environmental History of the Novosibirskie Islands for the last 12 ka. 32nd International Arctic Workshop, Program and Abstracts 2002. Institute of Arctic and Alpine Research, University of Colorado at Boulder, pp 23–25.
- Headland, R. K.,1994, OSTROVA DE-LONGA ('De Long Islands'), Scott Polar Research Institute, University of Cambridge, Cambridge, United Kingdom.
- Schirrmeister, L., H.-W. Hubberten, V. Rachold, and V.G. Grosse, 2005, Lost world - Late Quaternary environment of periglacial Arctic shelves and coastal lowlands in NE-Siberia. 2nd International Alfred Wegener Symposium Bremerhaven, October, 30 - November 2, 2005.