7°56′S 14°25′W/-7,933333 -14,416667Wyspa Wniebowstąpienia
| |||||
| Hymn: God Save the Queen (Boże chroń Królową) | |||||
| |||||
| Język urzędowy | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Ustrój polityczny | |||||
| Głowa państwa | |||||
| Zależne od | |||||
| Gubernator | |||||
| Szef rządu |
Marc Holland Administrator | ||||
| Powierzchnia • całkowita |
| ||||
| Liczba ludności • całkowita |
| ||||
| waluta |
Funt Świętej Heleny (SHP) | ||||
| Rok utworzenia |
1815 | ||||
| Strefa czasowa |
UTC +0 | ||||
| Kod telefoniczny |
+247 | ||||
 Wyspa w 2010 roku, widziana z satelity | |
| Państwo | |
|---|---|
| Terytorium zamorskie |
|
| Akwen | |
| Powierzchnia |
88 km² |
| Populacja (szac.) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego  | |
| 7°56′S 14°25′W/-7,933333 -14,416667
| |
.svg)
| |
Wyspa Wniebowstąpienia (ang. Ascension Island) – wyspa pochodzenia wulkanicznego na Oceanie Atlantyckim, około 1600 km od wybrzeży Afryki. Wyspa została odkryta przez Portugalczyków w roku 1501. W 1815 roku została zajęta przez Brytyjczyków. Wchodzi w skład kolonii brytyjskiej Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha. Najwyższym punktem wyspy jest szczyt Green Mountain o wysokości 859 m n.p.m. Jej powierzchnia wynosi 88 km², a zamieszkuje ją ok. 1,2 tys. osób. Główną osadą i portem wyspy jest Georgetown.
Wyspa Wniebowstąpienia posiada własną domenę internetową .ac.
Na wyspie występował niegdyś gatunek endemicznego ptaka chruścielaka atlantyckiego (Atlantisia elpenor, Olson, 1973)[1] z rodziny chruścielowatych (Rallidae). Ostatniego osobnika zanotowano w 1815[2].
W czasie wojny o Falklandy była brytyjską bazą wojskową. Obecnie na wyspie znajduje się baza lotnicza RAF Wideawake oraz jedna z pięciu baz kontroli i monitorowania systemu GPS zarządzanych przez siły lotnicze USA (pozostałe cztery bazy znajdują się na Hawajach, Kwajalein, Diego Garcia i w Colorado Springs[3].)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mielczarek P., Cichocki W., 1999, Polskie nazewnictwo ptaków świata, Notatki Ornitologiczne tom 40 – zeszyt specjalny.
- ↑ Adams M.P.(et al.), 2003, Extinct and endangered (‘E&E’) birds: a proposed list for collection catalogues [1].
- ↑ GPS Ground Segment (ang.). ESA navipedia, 2011. [dostęp 2014-12-21].