Wyspy Salomona
| |||||
| |||||
| Dewiza: (ang.) To Lead is to Serve (Prowadzić znaczy służyć) | |||||
| Hymn: God Save Our Solomon Islands (Boże zachowaj nasze Wyspy Salomona) | |||||
.svg)
| |||||
| Język urzędowy | angielski | ||||
| Stolica | Honiara | ||||
| Ustrój polityczny | monarchia konstytucyjna | ||||
| Typ państwa | królestwo | ||||
| Głowa państwa | królowa Elżbieta II | ||||
| W jej imieniu | gubernator generalny David Vunagi[1] | ||||
| Szef rządu | premier Manasseh Sogavare | ||||
| Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
140. na świecie 28 450 km² 0% | ||||
| Liczba ludności (2017) • całkowita • gęstość zaludnienia |
167. na świecie 647 581[2] 23 osób/km² | ||||
| PKB (2013) • całkowite • na osobę |
1,097 mld[3] USD 1950[3] USD | ||||
| PKB (PSN) (2013) • całkowite • na osobę |
1,943 mld[3] dolarów międzynar. 3455[3] dolarów międzynar. | ||||
| waluta | dolar Wysp Salomona (SBD) | ||||
| Niepodległość | od Wielkiej Brytanii 7 lipca 1978 | ||||
| Strefa czasowa | UTC +11 | ||||
| Kod ISO 3166 | SB | ||||
| Domena internetowa | sb | ||||
| Kod samochodowy | SOL | ||||
| Kod samolotowy | H4 | ||||
| Kod telefoniczny | +677 | ||||
 | |||||
.jpg)
Wyspy Salomona (ang. Solomon Islands) – państwo wyspiarskie w południowo-wschodniej Oceanii, na wschód od Nowej Gwinei, członek Wspólnoty Narodów. Państwo Wysp Salomona obejmuje wschodnią część archipelagu o tej samej nazwie. Należą do niego atole Rennell i Ontong Java oraz wyspy Santa Cruz, Duff, Reef i inne.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Archipelag Wyspy Salomona stanowi przedłużenie ku południowemu wschodowi Archipelagu Bismarcka. Do największych wysp zalicza się: Guadalcanal (6470 km²), Santa Isabel (4660 km²), Malaita (4070 km²), San Cristóbal (3048 km²), Choiseul (2540 km²), Nowa Georgia (1761 km²). Powierzchnia wysp górzysta, pochodzenia wulkanicznego. Najwyższy szczyt – Popomanaseu, 2381 m n.p.m. (na wyspie Guadalcanal).
Klimat równikowy, gorący i wilgotny, ochładzany przez bryzę morską. Wysokie temperatury i ulewne deszcze występują w okresie monsunu (od listopada do kwietnia). Średnia temperatura powietrza i średnia suma opadów dla stolicy kraju wynoszą: w styczniu 28,9 °C i 325 mm, w lipcu 27,8 °C i 84 mm. Naturalną szatę roślinną stanowią lasy równikowe. Świat zwierzęcy reprezentują liczne gatunki ptaków i endemiczny legwan.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wyspy zostały odkryte w 1568 przez hiszpańskiego żeglarza Alvaro Mendaña de Neyra. Wyspy Salomona podzielone zostały między Niemcy (północne wyspy, od 1885) oraz Wielką Brytanię (południowe wyspy, 1893). Część wysp została przekazana Wielkiej Brytanii przez Niemcy w latach 1898–1900, która ustanowiła nad wyspami protektorat. Pozostałe w rękach Niemiec wyspy Bougainville i Buka weszły w skład niemieckiego protektoratu Nowej Gwinei Niemieckiej.
W okresie II wojny światowej (w 1942) znajdowały się pod okupacją japońską. Na Wyspach toczyły się jedne z najbardziej zaciętych walk na Pacyfiku (m.in. Walki o Guadalcanal). W latach 1943/1944 Japończycy zostali wyparci z większości archipelagu przez wojska amerykańskie.
W 1976 Wyspy otrzymały autonomię wewnętrzną, a 7 lipca 1978 uzyskały niepodległość. Pozostały jednak w brytyjskiej Wspólnocie Narodów. Jako suwerenne państwo Wyspy Salomona popadły w poważne kłopoty, wywołane powszechną korupcją i rosnącym deficytem budżetowym. Wybuch niepokojów społecznych wywołało załamanie normalnego funkcjonowania kraju. W lipcu 2003 gubernator generalny Wysp Salomona poprosił o pomoc międzynarodową. Miesiąc później na Wyspach wylądowało 2200 policjantów z ponad 20 krajów Pacyfiku dowodzonych przez Australię i Nową Zelandię. 1 kwietnia 2007 roku Wyspy zostały nawiedzone przez podwójne trzęsienie ziemi i tsunami.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Ludność rdzenna (Salomończycy, odłam Melanezyjczyków) stanowi 93%, Polinezyjczycy – 4%, Mikronezyjczycy – 1,5%; większość wierzących to protestanci (75,7%) i katolicy (19,1%). W użyciu ponad 80 różnych języków z grupy melanezyjskiej oraz języka neosalomońskiego, który pełni funkcję lingua franca. W latach 1985–1992 średnie roczne tempo wzrostu ludności wynosiło 3,5%. Przyrost naturalny 27,6‰ (wskaźnik urodzeń 31,6‰, zgonów 4‰, dzietność 4,2 2004). 42% ogółu ludności stanowią dzieci, 4,9% jest w wieku ponad 59 lat. Ludność miejska – 19%.
Religia[edytuj | edytuj kod]
Według wyników spisu powszechnego z 2009 roku na Wyspach Salomona ludność deklaruje przynależność do następujących religii i wyznań[4]:
- Protestantyzm:
- Anglikanizm (Kościół Melanezji): 31,9%
- South Sea Evangelical Church (zielonoświątkowcy): 17,1%
- Kościół Adwentystów Dnia Siódmego: 11,7%
- Kościół Zjednoczony: 10,1%
- Christian Fellowship Church: 2,5%
- Christian Outreach Centre: 1,0%
- Katolicyzm: 19,6%
- Świadkowie Jehowy: 1,8%
- Animizm: 0,8%
- Bahaizm: 0,5%
- brak religii: 0,1%
- inne: 2,8%
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
Wyspy Salomona podzielone są na 9 prowincji:
- 1. Centralna
- 2. Choiseul
- 3. Guadalcanal
- 4. Isabel
- 5. Makira-Ulawa
- 6. Malaita
- 7. Rennell i Bellona
- 8. Temotu
- 9. Zachodnia
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Wyspy Salomona należą do krajów rozwijających się o gospodarce rynkowej. Duża pomoc zagraniczna (głównie Australii i Japonii). Rolnictwo dostarcza 48% produktu krajowego brutto (usługi 40%, przemysł 9%).
Rolnictwo[edytuj | edytuj kod]
Najważniejsze uprawy: palma kokosowa, kakaowiec, bataty, taro (kolokazja), pochrzyn (jams), ryż, palma oleista, oraz maniok, warzywa, drzewa owocowe. Zbiory głównie ziemiopłodów w tysiącach ton (2000): ryż 2,4, rośliny bulwiaste 105, orzechy kokosowe 230, nasiona olejowca 5, kakao 3. Połowy morskie (głównie tuńczyk i bonito) 57 tysięcy ton (2000). Pozyskanie drewna (hebanowego i sandałowego) 468 tysięcy m³ (2000).
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Wyspy Salomona są rzadko odwiedzane. W 2000 roku Wyspy Salomona odwiedziło 15 tysięcy turystów (głównie z Australii, Wysp Marshalla i Nowej Zelandii).
Transport[edytuj | edytuj kod]
Długość dróg około 1300 km, prywatnych (obsługujących plantacje) 800 kilometrów. Głównie porty morskie: Honiara, Yandina i Gizo. W budowie nowy port głębokowodny Noro (na Nowej Georgii). Międzynarodowy Port Lotniczy – Henderson, 25 lotnisk krajowych. Od 1979 czynna naziemna stacja satelitarna.
W przeszłości na wyspach funkcjonowało kilka linii kolejowych.
Emisja gazów cieplarnianych[edytuj | edytuj kod]
Emisja równoważnika dwutlenku węgla z Wysp Salomona wyniosła w 1990 roku 0,234 Mt, z czego 0,133 Mt stanowił dwutlenek węgla. W przeliczeniu na mieszkańca emisja wyniosła wówczas 0,428 t dwutlenku węgla, a w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 227 kg. Następnie emisje wahały się, osiągając maksymalne wartości w 2012. Wzrost emisji wynikał głównie z jej zwiększenia przez transport. W 2018 emisja dwutlenku węgla pochodzenia kopalnego wyniosła 0,133 Mt, a w przeliczeniu na mieszkańca 0,213 t i w przeliczeniu na 1000 dolarów PKB 95 kg. Udział emisji metanu i dwutlenku węgla przez większość okresu był podobny. Na trzecim miejscu jest podtlenek azotu[5].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Wojownicy z Wysp Salomona
Fletnia Pana, XIX wiek
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Our new Governor General is Rev. David Vunagi”, Solomon Islands Broadcasting Corporation, 6 lipca 2019.
- ↑ The World Factbook – Central Intelligence Agency, www.cia.gov [dostęp 2017-10-04] (ang.).
- ↑ a b c d Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na rok 2013: International Monetary Fund: World Economic Outlook Database, April 2014 (ang.). [dostęp 2014-04-11].
- ↑ Basic Tables and Census Description (Volume 1): P3.2: Total population by province and religious denomination, Solomon Islands: 2009 (ang.). W: Report on 2009 Population & Housing Census [on-line]. Solomon Islands Government. [dostęp 2014-04-05].
- ↑ Solomon Islands, [w:] F. Monforti-Ferrario i inni, Fossil CO2 and GHG emissions of all world countries. 2019 report – Study [pdf], Luksemburg: Publications Office of the European Union, 2019, s. 208, DOI: 10.2760/687800, ISBN 978-92-76-11100-9 (ang.).
| Państwa | |
|---|---|
| Terytoria zależne | |
| Integralne części państw położonych poza Australią i Oceanią |
|
