Wysszaja Chokkiejnaja Liga (2022/2023)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyższa Hokejowa Liga 2022/2023
2022 2024
Szczegóły
Państwo

 Rosja

Liczba zespołów

26

Runda zasadnicza
Termin

3 września 2022 – 21 kwietnia 2023

Liczba kolejek

50

Liczba meczów

650

Zwycięzca

Jugra Chanty-Mansyjsk

Król strzelców

Jegor A. Stiepanow (Jugra) – 28 goli[1]

Najskuteczniejszy zawodnik

Ildar Szyksatdarow (Jugra) – 50 pkt.[2]

Runda finałowa
Zwycięzca

Chimik Woskriesiensk

Król strzelców

Aleksiej Kniaziew (Sokoł) – 10 goli[3]

Najskuteczniejszy zawodnik

Aleksiej Kniaziew (Sokoł) – 18 pkt.[4]

Sezon WHL 2022/2023 – trzynasty sezon rosyjskich rozgrywek Wyższej Hokejowej Ligi rozgrywany na przełomie 2022 i 2023.

Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

W porównaniu do poprzedniego sezonu ubyła drużyna CSK WWS Samara, która w edycji WHL 2021/2022 zajęła ostatnie miejsce, po czym została przeniesiona do WHL-B[5][6]. Poza tym zespół HK Riazań został przemianowany na HK Riazań-WDW[7].

Klub Miasto Rok zał. Rok doł. Lodowisko Pojem-
ność
AKM Tuła Rosja Tuła 2021 Ledowyj Dworiec 3000
Bars Kazań Rosja Kazań 2009 2014 Dworiec Sporta 3523
Buran Woroneż Rosja Woroneż 1977 2012 DS Jubilejnyj 3040
Chimik Woskriesiensk Rosja Woskriesiensk 1953 2015 LDS Podmoskowje 4000
Czełmiet Czelabińsk Rosja Czelabińsk 1949 2010 DS Junost′ 3500
Dinamo Sankt Petersburg Rosja Petersburg 2013 2016 SK Jubilejnyj 7600
Dizel Penza Rosja Penza 1948 2010 SZK Dizel-Arena 5500
Gorniak-UGMK Rosja Wierchniaja Pyszma 2012 2017 LA MAU 1100
Iżstal Iżewsk Rosja Iżewsk 1958 2010 LD Iżstal 3190
Jermak Angarsk Rosja Angarsk 1959 2010 DS Jermak 7000
Jugra Chanty-Mansyjsk Rosja Chanty-Mansyjsk 2006 2018 Arena Jugra 5500
Jużnyj Urał Orsk Rosja Orsk 1959 2010 DS Jubilejnyj 4500
Łada Togliatti Rosja Togliatti 1976 2018 Łada Arena 6000
Mietałłurg Nowokuźnieck Rosja Nowokuźnieck 1949 2017 DS Kuznieckich Mietałłurgow 7533
Mołot Perm Rosja Perm 1948 2010 UDS Mołot im. W.N. Lebiediewa 6000
Nieftianik Almietjewsk Rosja Almietjewsk 1965 2010 DS Jubilejnyj 2200
Omskije Krylja Rosja Omsk 2021 Akademia Awangardy
HK Riazań-WDW Rosja Riazań 1999 2010 DS Olimpijskij 2825
HK Rostów Rosja Rostów nad Donem 2013 2015 SRK Ajs-Ariena 458
Rubin Tiumeń Rosja Tiumeń 1959 2010 SK Dworiec Sporta 3346
SKA-Niewa Rosja Petersburg 2008 2010 SK Chokkiejnyj Gorod 1418
Sokoł Krasnojarsk Rosja Krasnojarsk 1977 2011 Platinum Arena 7000
HK Tambow Rosja Tambow 2000 2018 LDS Kristałł 1500
Toros Nieftiekamsk Rosja Nieftiekamsk 1987 2010 Nieftiekamski LDS 2000
Zauralje Kurgan Rosja Kurgan 1993 2010 LDS im. N.W. Paryszewa 2500
Zwiezda Moskwa Rosja Moskwa 2015 LSK CSKA im. W.M. Bobrowa 5600

Skróty:
DS – Dworzec Sportu, KS – Kompleks Sportowy, LA – Lodowa Arena, LD – Lodowy Dworzec, LDS – Lodowy Dworzec Sportu, LSK – Lodowy Sportowy Kompleks, SK – Sportowy Kompleks, SRK / SZK – Sportowo-Rozrywkowy Kompleks, UDS – Uniwersalny Dworzec Sportu.

Sezon zasadniczy[edytuj | edytuj kod]

W sezonie zasadniczym przewidziano dla każdej z drużyn rozegranie 50 spotkań. W meczu otwarcia 3 września 2022 o godzinie 15:00 czasu lokalnego zmierzyły się Rubin Tiumeń i Jugra Chanty-Mansyjsk[8]. Natomiast w ostatnim meczu sezonu zasadniczego HK Rostów podjął Jugrę Chanty-Mansyjsk. To spotkanie odbędzie się 17 lutego 2023 roku o godzinie 19:30 czasu lokalnego[9]. Pierwsze miejsce w sezonie zasadniczym zajęła drużyna Jugry Chanty-Mansyjsk[10] i otrzymała Puchar Jedwabnego Szlaku[11].

Faza play-off[edytuj | edytuj kod]

Do fazy play-off przewidziano kwalifikację 16 drużyn. Pary dla każdego etapu play-offów tworzone są według następującej zasady: najwyższej rozstawiona drużyna gra z najniżej rozstawioną, druga z przedostatnią i tak dalej. Wszystkie serie play-off rozgrywane są do czterech zwycięstw, maksymalna liczba meczów w serii to siedem. Pierwsze spotkania zostaną rozegrane 21 lutego 2023 roku, natomiast zdobywcę Pucharu Pietrowa powinniśmy poznać najpóźniej 30 kwietnia 2023 roku[5].

W rywalizacji finałowej Chimik Woskriesiensk (startujący z 9 miejsca) pokonał Sokoł Krasnojarsk w meczach 4:0[12]. Triumfatorzy wygrali Puchar Pietrowa i złoty medal WHL, pokonani otrzymali srebrny medal, a brązowy medal przyznano Mietałłurgowi Nowokuźnieck[13][14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]