Wyszesław (książę chorwacki)

Wyszesław
	; Chrzcielnica Wyszesława
	rzekomy książę Chorwacji Dalmatyńskiej
Następca	Borna

Wyszesław, także Wiszesław (chorw. Višeslav) – rzekomy książę Chorwacji Dalmatyńskiej panujący być może na początku IX w. Według chorwackiej tradycji to za jego panowania Chorwaci przyjęli wiarę chrześcijańską, na co nie ma jednoznacznych dowodów naukowych^[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jedyna dotychczas odkryta wzmianka o księciu Wyszesławie pochodzi z inskrypcji wyrytej na, dostrzeżonej w XIX w., tzw. chrzcielnicy Wyszesława^[1].

Osobny artykuł: Chrzcielnica Wyszesława.

Z napisu dowiadujemy się, że Wyszesław był księciem (łac. dux), lecz nie wiadomo z całą pewnością, ani kiedy, ani nad jakim ludem panował. Ponieważ inskrypcja i okoliczności znaleziska nie pozwalają na jednoznaczne powiązanie baptysterium z Chorwacją, nie ma podstaw do twierdzenia, iż Wyszesław był chorwackim księciem. Pewne jest tylko, że był księciem jakiejś grupy słowiańskiej na terenie, na którym Karolingowie w owym czasie (najprawdopodobniej na początku IX w.^[1]) szerzyli chrześcijaństwo^[2]. Ponieważ zachowane baptysterium ma być dowodem na masowe chrzczenie ludności słowiańskiej, tradycja chorwacka uznaje, iż to za księcia Wyszesława Chorwaci przyjęli chrześcijaństwo^[1]^[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Nenad JarićN.J. Dauenhauer Nenad JarićN.J., Tko je stvarno bio knez Višeslav i ima li uopće veze s Hrvatima? [online], index.hr, 20 sierpnia 2017 [dostęp 2020-08-06] (chorw.).
↑ Višeslav [online], enciklopedija.hr [dostęp 2020-08-04] (chorw.).
↑ MaciejM. Czerwiński MaciejM., Chorwacja. Dzieje, kultura, idee, Kraków: Międzynarodowe Centrum Kultury, 2020, s. 53-54, ISBN 978-83-66419-09-4 .

[:0-1] Nenad JarićN.J. Dauenhauer Nenad JarićN.J., Tko je stvarno bio knez Višeslav i ima li uopće veze s Hrvatima? [online], index.hr, 20 sierpnia 2017 [dostęp 2020-08-06] (chorw.).

[2] Višeslav [online], enciklopedija.hr [dostęp 2020-08-04] (chorw.).

[:02-3] MaciejM. Czerwiński MaciejM., Chorwacja. Dzieje, kultura, idee, Kraków: Międzynarodowe Centrum Kultury, 2020, s. 53-54, ISBN 978-83-66419-09-4 .

[1]

[2]

[3]