Wywilżnowate
Wygląd
Drosophilidae[1] | |
Rondani, 1856 | |
Wywilżna karłowata (Drosophila melanogaster) | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
(bez rangi) | Muscomorpha |
(bez rangi) | Eremoneura |
(bez rangi) | muchówki łękoryse |
(bez rangi) | Schizophora |
(bez rangi) | Acalyptrata |
Nadrodzina | |
Rodzina |
wywilżnowate |
Wywilżnowate[2][3], wywilżankowate[4] (Drosophilidae) – rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek pospolita w wielu częściach świata.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała wynosi 2,5–4,5 mm. Ciało zwykle żółtawe, oczy czerwone. Opisano około 4000 gatunków[5]. Większość larw wywilżnowatych rozwija się w rozkładających się grzybach, owocach i tym podobnej materii. Część larw jest pasożytnicza lub drapieżna. Jaja są nieco podłużne, o wymiarach około 0,2×0,4 mm. Składane są na powierzchni liścia. Larwy początkowo białe, potem przybierają barwę zielonkawą. Nie opuszczają liścia do przepoczwarzenia. Cały cykl życiowy trwa około 2 tygodni[6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Do rodziny wywilżnowatych należą 2 podrodziny i 2 rodzaje o nieustalonej przynależności[7]:
- Steganinae Hendel, 1917 (30 rodzajów)
- Drosophilinae Rondani, 1856 (43 rodzaje)
- incertae sedis
- Apacrochaeta Duda
- Sphyrnoceps de Meijer
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Drosophilidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Przegląd wybranych rodzin i gatunków owadów. W: pod red. Barbary Wilkaniec: Entomologia. T. 2. Entomologia szczegółowa. Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010. ISBN 978-83-09-01062-3.
- ↑ Jiří Zahradník: Przewodnik: Owady. Warszawa: Multico, 2000, s. 304.
- ↑ Kazimierz Simm: Zoologia dla przyrodników i rolników. Księgarnia Akademickka, 1948, s. 566.
- ↑ Family Drosophilidae - Vinegar Flies. BugGuide.net, 21 grudnia 2012.
- ↑ DIPTERA, Drosophilidae. University of California, 12 sierpnia 2013.
- ↑ Amir Yassin. Phylogenetic classification of the Drosophilidae Rondani (Diptera): the role of morphology in the postgenomic era. „Systematic Entomology”. 38 (2), s. 349–364, 2013. DOI: 10.1111/j.1365-3113.2012.00665.x.