Wzór Lorentza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wzór na skrócenie Lorentza wraz z ilustracją, namalowane na murze w Lejdzie, 2017 rok

Wzór Lorentza – wzór na skrócenie odległości, zwane też skróceniem Lorentza lub Lorentza-Fitzgeralda[1]. Następuje ono w poruszającym się układzie odniesienia, w kierunku jego ruchu. Efekty są tym większe, im prędkość względna układów odniesienia jest bliższa prędkości światła w próżni (c). Skrócenie to wynika z transformacji Lorentza[2].

Długość ciała (odległość punktów) układzie odniesienia, w którym ciało spoczywa wynosi S, to w układzie odniesienia poruszającym się w kierunku mierzenia długości S, z prędkością v względem tamtego układu, długość tego ciała S' jest mniejsza i określona wzorem:

inaczej

gdzie

= 299 792 458 m/s to prędkość światła w próżni.

Poniższa tabela ukazuje efekt skrócenia długości dla wybranych prędkości:

W skrócenie ciała o długość w spoczynku 1 m.

Prędkość Skrócenie l=S-S′ [m]
1 m/s 5,563 · 10−18
0,1 c 0,0050
0,9 c 0,564
0,999 c 0,9553

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lorentza–Fitzgeralda kontrakcja, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2023-02-07].
  2. Trautman 1969 ↓, s. 586.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]