Wzmacniacz elektromaszynowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wzmacniacz elektromaszynowy (rodzaj maszyny elektrycznej) – prądnica w specjalnym wykonaniu, której zadaniem jest wzmocnienie sygnałów prądu, mocy lub napięcia.

Wzmacniacze elektromaszynowe można podzielić na trzy grupy:

  • wzmacniacze typu prądnicy obcowzbudnej
  • wzmacniacze pracujące jako prądnice z wykorzystaniem pola poprzecznego (np. amplidyna)
  • wzmacniacze pracujące jako prądnice samowzbudne przy rezystancji obwodu wzbudzenia krytycznej lub nadkrytycznej (rototrole)

Wielkościami, które charakteryzują wzmacniacz są:

  • statyczny współczynnik wzmocnienia (stosunek wielkości elektrycznej wyjściowej do wielkości elektrycznej wejściowej)
  • stała czasowa określająca czas odpowiedzi wielkości wyjściowej po zmianie sygnału wejściowego (zazwyczaj nie przekracza 0,25s)
  • dynamiczny współczynnik wzmocnienia (współczynnik dobroci)