Władysław Pobóg-Malinowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Pobóg-Malinowski
Julian Woyszwiłło
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1899
Archangielsk, gubernia archangielska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1962
Genewa, Szwajcaria

Miejsce spoczynku

Cmentarz Les Champeaux w Montmorency

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Władysław Pobóg-Malinowski[1] (ur. 23 listopada 1899 w Archangielsku, zm. 21 listopada 1962 w Genewie) – oficer artylerii Wojska Polskiego, historyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Po wojnie pełnił służbę w 21 pułku artylerii polowej w garnizonie Kraków (1923), Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie (1924), 12 pułku artylerii polowej w Złoczowie (1928) i Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie (1929). 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów artylerii. Służbę w wojsku łączył ze studiami wyższymi (polonistyka i Szkoła Nauk Politycznych). Od 1 października 1932 pozostawał w stanie nieczynnym. Od 1931 naczelnik Wydziału Historyczno-Naukowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1934 był oficerem rezerwy 1 pułku artylerii najcięższej w Górze Kalwarii. W 1938 kierownik Referatu Archiwalnego Gabinetu Ministra Spraw Zagranicznych[2]. W 1944 powołany został do polskiej służby zagranicznej, z której wycofał się w 1945. W latach 1944–1945 był współtwórcą i jednym z dwóch głównych redaktorów sekcji polskiej Radia Francuskiego. Po II wojnie światowej na emigracji.

Autor wielu prac z zakresu najnowszej historii Polski, pisanych częściowo pod pseudonimem Julian Woyszwiłło. W latach 1929–1934 był sekretarzem redakcji pierwszej edycji 10-tomowej Pism – Mów – Rozkazów marszałka Józefa Piłsudskiego. Jego najważniejszą pracą była Najnowsza historia polityczna Polski 1864–1945 (t. 1–3, wyd 1., t. 1 Paryż 1953, t. 2–3 Londyn 1956–1960).

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrana bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Najnowsza historia polityczna Polski 1864–1945, 1953–1962.
  • Akcja bojowa pod Bezdanami 26.IX.1908, 1932.
  • Narodowa Demokracja, 1887–1918, 1933.
  • Fakty i dokumenty, dwa tomy wielkiej (obliczonej na 6 tomów) biografii Józefa Piłsudskiego).
  • Polska i Polacy w cywilizacji świata, 1939.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji wojskowej figurował jako Władysław III Malinowski.
  2. a b Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 215. [dostęp 2020-11-30].
  3. Dz.U.R.P. z 1961 r. Nr 2. s. 8. „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej”.
  4. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 12, 1939. 
  5. M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.
  6. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  7. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 461.

Bibliografia, linki[edytuj | edytuj kod]