Włodzimierz Burzyński

Włodzimierz Burzyński
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1900 ; Przemyśl
Data i miejsce śmierci	17 lipca 1970 ; Gliwice
	profesor nauk inżynieryjnych
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Doktorat	1928
Habilitacja	1933
Profesura	1934
Uczelnia	Politechnika Lwowska; Politechnika Śląska
	Dziekan Wydziału Mechanicznego

Włodzimierz Stanisław Burzyński (ur. 29 kwietnia 1900 w Przemyślu, zm. 17 lipca 1970 w Gliwicach) – polski inżynier teoretyk budownictwa, profesor Politechniki Lwowskiej, po wojnie Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

W 1918 ukończył gimnazjum w Przemyślu, po czym zapisał się na Politechnikę Lwowską. Uczestniczył w obronie Lwowa w 1918 i akcji plebiscytowej na Spiszu i Orawie, w 1920 w wojnie polsko-bolszewickiej, następnie w powstaniu śląskim. W 1925 uzyskał dyplom inżyniera budowy dróg i mostów na Politechnice Lwowskiej^[1]. W 1928 obronił doktorat^[1], w 1929 studiował w Getyndze i Zurychu. Od 1930 zastępca profesora mechaniki politechniki we Lwowie^[1], w 1933 habilitował się z mechaniki kontinuów. W 1934 mianowany profesorem mechaniki technicznej, dziekan Wydziału Mechanicznego w roku akademickim 1938/39 i wybrany w lipcu 1939 na rok akademicki 1939/1940^[2].

W okresie sowieckiej okupacji Lwowa nadal prowadził działalność naukową. W sierpniu 1940 był gościem Wszechzwiązkowego Komitetu ds. Nauki ZSRR w Moskwie^[3], kierował katedrą wytrzymałości materiałów i był zastępcą dyrektora Lwowskiego Instytutu Politechnicznego. W czasie okupacji hitlerowskiej, w latach 1942-1944 kierował oddziałem mechanicznym Państwowych Technicznych Kursów Zawodowych. Aresztowany przez NKWD 4 stycznia 1945, zwolniony 10 lipca 1945, powrócił do pracy na PLw. W 1946 zmuszony do wyjazdu ze Lwowa przeniósł się do Gliwic, na Politechnikę Śląską. Od 1949 był ciężko chory^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Album inżynierów i techników w Polsce. T. 1, Cz. 1, Politechnika Lwowska : rys historyczny : informacje., Lwów: Tow. Bratniej Pomocy Stud. Polit. Lwowskiej, 1932, s. 57 .
↑ Władze Politechniki Lwowskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 155 z 13 lipca 1939.
↑ [Dzieje najnowsze: Tom 14, PAN, 1983]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Politechnika Lwowska 1844-1945, praca zbiorowa pod przew. Roberta Szewalskiego, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1993, ISBN 83-7085-058-8

[album57-1] Album inżynierów i techników w Polsce. T. 1, Cz. 1, Politechnika Lwowska : rys historyczny : informacje., Lwów: Tow. Bratniej Pomocy Stud. Polit. Lwowskiej, 1932, s. 57 .

[2] Władze Politechniki Lwowskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 155 z 13 lipca 1939.

[3] [Dzieje najnowsze: Tom 14, PAN, 1983]

[1]

[2]

[3]