Włosień (wieś)
Na mapach: 
51°04′44″N 15°09′09″E/51,078889 15,152500
51°04′44″N 15°09′09″E/51,078889 15,152500(Przekierowano z Włosień (województwo dolnośląskie))
| wieś | |
 Pałac we Włosieniu Dolnym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
250-290[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
756[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-816[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DLB |
| SIMC |
0192028 |
Położenie na mapie gminy Platerówka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  | |
| 51°04′44″N 15°09′09″E/51,078889 15,152500[1]
| |
Włosień (niem. Heidersdorf[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Platerówka, która jest jedną z najmniejszych gmin w Polsce. Jest to największa miejscowość w gminie Paterówka. W starej dokumentacji Włosień funkcjonuje jako Włosień Dolny i Włosień Górny. Przez miejscowość płynie rzeka Włosienica.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczył 756 mieszkańców, z czego 49,5% stanowią kobiety, a 50,5% mężczyźni[3]. Jest największą miejscowością gminy Platerówka.
Transport[edytuj | edytuj kod]
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 358.
Transport publiczny[edytuj | edytuj kod]
We wsi znajduje się przystanek PKS. Na obrzeżach wsi znajduje się przystanek kolejowy Batowice Lubańskie.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są następujące obiekty[6]:
- zespół pałacowy we Włosieniu Dolnym, z XVIII-XIX w.:
- pałac (ruina). Od 2016 r. trwają prace mające na celu przywrócenie dawnej świetności temu zabytkowi.Pałac został wybudowany w latach 1716-20 z inicjatywy Hansa Gottloba von Gablenza, gruntowna przebudowa nastąpiła w XIX wieku. W 1887 r. dokonano jego przebudowy, mającej na celu nadanie pałacowi bardziej "staroniemieckiego" stylu. W tym celu sprowadzono architekta Hülsenbecka, który zaprojektował m.in. podjazd pod 30 - stopniowe schody. W latach 1931 - 1945 majątek należał do hrabiego Maksymiliana von Sponeck. W tym czasie w pałacu kwitło życie towarzyskie. Bywali tu przedstawiciele arystokracji z całych Niemiec, a także zagraniczni dyplomaci. Między innymi goszczono irlandzkiego ambasadora Wornoca i brytyjskiego attaché wojskowego Browna. Jako że rodzina von Sponeck była spokrewniona z arystokracją rosyjską, w pałacu znaleźli schronienie biali emigranci - hrabiostwo Cronjhelm. W czasie ostatniej wojny na terenie pałacu mogli również pracować polscy jeńcy, najprawdopodobniej ze stalagu w Zgorzelcu. Po zakończeniu działań wojennych pałac został ogołocony przez szabrowników. Wiadomo, że znajdowały się w nim cenne zbiory porcelany, szkła i malarstwa.
- park
- zabudowania gospodarcze
- park we Włosieniu Górnym, z XVIII w.
- inne
- dwór we Włosieniu Górnym (nr 104), budynek murowany wybudowany na planie prostokąta z ozdobnym portalem, dwupiętrowy z użytkowym poddaszem, kryty dachem czterospadowym. Obiekt wzmiankowany w 1845 r., prawdopodobnie wzniesiony po 1830 r. Własność Ferdinanda von Gersdorf[7]. Obecnie Zespół Placówek Terapeutyczno-Wychowawczych. Do 2013 r. w obiekcie funkcjonował Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych - Collage, w skład którego wchodziły: * Gimnazjum, * 4-letnie Technikum Zawodowe, * 3-letnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa, * 3-letnie Technikum dla Dorosłych. Głównym atutem szkoły była możliwość zdobycia prawa jazdy. Szkoła posiadała własne warsztaty samochodowe z pełnym wyposażeniem. W lutym 2013 r. podczas nadzwyczajnej sesji Rady Powiatu w Lubaniu, radni podjęli decyzję o likwidacji Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych. Jednak pozostawiono Gimnazjum, którym administrowała gmina Platerówka jako organ prowadzący[8]. W 2014 r. budynek ZSP zajął nowo utworzony Zespół Placówek Terapeutyczno-Wychowawczych[9].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W pobliżu wsi znajduje się góra pochodzenia wulkanicznego zwana Czubatką, która stanowi interesujący punkt geologiczny[10],a ze szczytu tej góry można dostrzec krajobraz drugiego wulkanu-zwanego górą Czapli.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 149241
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 434. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1477 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 104. [dostęp 2012-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Włosień
- ↑ Włosień: szkoła została zlikwidowana. NaszeMiasto.pl, Paulina Gadomska, 2013-02-12, Aktualizacja: 2013-02-12 13:58. [dostęp 2015-12-24].
- ↑ Uroczyste otwarcie MOW we Włosieniu. BiP Zespół Placówek Resocjalizacyjnych w Smolniku, 14 maja 2014. [dostęp 2015-12-24].
- ↑ Bernacki T.: Włosieńskie Trójgórze - Czubatka, Czapla i Srebrnik. Regionalne Centrum Edukacji Ekologicznej w Lubaniu. [dostęp 2013-01-15].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4, ss. 434-438