Boeing B-50 Superfortress

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z XB-44 Superfortress)
Boeing B-50 Superfortress
(dane wersji B-50D)
Ilustracja
B-50 Lucky Lady II
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Boeing Company

Typ

samolot rozpoznawczy, samolot-cysterna, samolot szkolny

Konstrukcja

metalowy średniopłat z czterema silnikami gwiazdowymi

Załoga

8

Historia
Data oblotu

25 czerwca 1947

Lata produkcji

1947–1953

Wycofanie ze służby

1965

Liczba egz.

371

Dane techniczne
Napęd

4× silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-4360-35

Moc

10 400 kW/14 000 KM
(4 × 2600 kW/3 500 KM)

Wymiary
Rozpiętość

43,1 m

Długość

30,2 m

Wysokość

10 m

Powierzchnia nośna

159,9

Masa
Własna

38 506 kg

Użyteczna

55 270 kg

Startowa

78 470 kg

Osiągi
Prędkość maks.

635 km/h
na 9000 m

Prędkość przelotowa

393 km/h

Prędkość wznoszenia

11,2 m/s

Pułap

11 250 m

Zasięg

12 478 km

Promień działania

3855 km

Współczynnik obciążenia konstrukcji

343 kg/m²

Dane operacyjne
Uzbrojenie
13 × Karabin maszynowy M2 kal. 12,7 mm
Uzbrojenie bombowe:
do 9100 kg bomb
Użytkownicy
Stany Zjednoczone
Rzuty
Rzuty samolotu

Boeing B-50 Superfortress – wersja rozwojowa samolotu Boeing B-29 Superfortress z mocniejszymi i nieco nowocześniejszymi silnikami Pratt & Whitney R-4360. W wyniku zmniejszenia współczynnika obciążenia mocy samolot miał lepsze parametry lotne (prędkość wznoszenia, pułap) od B-29.

USAF używał B-50 w okresie od roku 1948 do 1963, głównie jako samolotu rozpoznawczego dalekiego zasięgu (RB-50B), samolotu-cysterny (KB-50J) i samolotu szkoleniowego (TB-50H).

Boeing wyprodukował tylko 371 samolotów, które były w istocie ostatnim wcieleniem B-29 i ostatnim nieodrzutowym bombowcem USAF.