Ydra (1931)

Ydra

Historia
Stocznia	Cantieri Odero, Sestri Ponente
Wodowanie	21 października 1931
Wasilikon Naftikon
Wejście do służby	1932
Zatopiony	22 kwietnia 1941
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1389 t (standardowa) 2050 t (pełna)
Długość	92,35 m
Szerokość	9,75 m
Zanurzenie	3,65 m
Napęd
3 kotły parowe Thornycroft, 2 turbiny parowe Parsonsa o łącznej mocy 44 000 KM, 2 śruby
Prędkość	38 węzłów
Uzbrojenie
4 działa kal. 120 mm 3 działa plot. kal. 40 mm 6 wyrzutni torped kal. 533 mm 40 min morskich
Załoga	156

Ydra (gr.: ΒΠ Ύδρα, w literaturze angielskojęzycznej spotyka się także transliterację Hydra) – grecki niszczyciel, w służbie od 1932 roku, zatopiony przez bombowce Luftwaffe 22 kwietnia 1941 roku.

Niszczyciel „Ydra”, wraz z trzema bliźniaczymi okrętami: („Kountouriotis”, „Psara” i „Spetsai”), został zamówiony przez Grecję we włoskiej stoczni Cantiri Odero w Sestri Ponente pod Genuą w 1929 roku, według zmodyfikowanego projektu niszczycieli typu Dardo. Okręt został zwodowany 21 października 1931 roku, do służby w królewskiej marynarce Grecji wszedł w listopadzie 1932 roku. Jego nazwa, tradycyjna w greckiej flocie, pochodziła od nazwy wyspy wsławionej w czasie wojny o niepodległość Grecji. Poprzednim okrętem, noszącym tę nazwę, był pancernik obrony wybrzeża wycofany z czynnej służby w 1922 roku.

„Ydra” i bliźniacze okręty były, obok niszczycieli „Vasilefs Georgios” i „Vasilissa Olga”, najnowocześniejszymi okrętami greckiej marynarki wojennej. Po ataku Włoch w 1940 roku niszczyciel aktywnie uczestniczył w odpieraniu agresji. 13 listopada 1940 roku brał udział w wypadzie przeciwko włoskim liniom zaopatrzeniowym w Cieśninie Otranto. Był też wykorzystywany w eskorcie konwojów, patrolach przeciwko okrętom podwodnym i minowaniu wód przybrzeżnych. 28 marca 1941 roku „Ydra” otrzymał zadanie przechwycenia włoskich okrętów, wycofujących się po bitwie koło przylądka Matapan. Podczas tej operacji niszczyciel uratował około 100 włoskich rozbitków z zatopionego krążownika „Pola”.

Po zaatakowaniu Grecji przez wojska niemieckie 5 kwietnia 1941 roku, sytuacja armii i floty greckiej oraz wojsk sprzymierzonych stała się bardzo trudna. Bezwzględna przewaga przeciwnika w lotnictwie spowodowała, że jakiekolwiek operacje morskie były nadmiernie ryzykowne. W związku z bezpośrednim zagrożeniem Aten rząd grecki pojął decyzję o ewakuacji ocalałych jednostek na Kretę, a później na Bliski Wschód. Po uszkodzeniu okrętu flagowego marynarki greckiej, niszczyciela „Vasilefs Georgios” przez samoloty Luftwaffe, 21 kwietnia 1941 roku jego rolę przejął „Ydra”. Jednak następnego dnia w pobliżu wyspy Egina sam został zaatakowany przez zespół bombowców nurkujących Ju 87 Stuka. Bezpośrednie trafienia i wybuchy bomb w pobliżu okrętu spowodowały jego zatonięcie. Zginęło wówczas 41 członków załogi „Ydra”, wraz z dowódcą okrętu, komandorem porucznikiem Pezopoulosem.

Niedaleko miejsca zatopienia niszczyciela, na brzegu wyspy Egina, został odsłonięty pomnik ku czci poległych marynarzy. Obecnie tradycyjną nazwę „Ydra” nosi fregata rakietowa typu MEKO 200HN o numerze burtowym F 452, zbudowana w 1992 roku w stoczni Blohm + Voss w Hamburgu.

Bibliografia

• Aris Bilalis (tłum. Maciej S. Sobański), Greckie niszczyciele typu Psara, w: Okręty Wojenne nr 3/2000, ISSN 1231-014X.
• Admiral Mezeviris RHN. [dostęp 2009-09-06].