Yodsanklai Fairtex

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yodsanklai Fairtex
Pełne imię i nazwisko

Yodthanong Photirat

Pseudonim

Yod, The Boxing Computer[1]

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1985[2][3]
Nongbua Lamphu

Obywatelstwo

Tajlandia

Wzrost

171[4] cm

Masa ciała

ok. 72[4] kg

Styl walki

boks tajski, kick-boxing[4]

Kategoria wagowa

średnia, junior średnia, półśrednia

Klub

Fairtex Pattaya Gym[4]

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

276[5]

Zwycięstwa

201

Przez nokauty

78

Porażki

71

Remisy

4

Yodsanklai Fairtex właśc. Yodthanong Photirat[6] (ur. 1 lipca 1985 w Nongbua Lamphu) – tajski kick-boxer i zawodnik boksu tajskiego, mistrz stadionu Lumpini w dwóch kategoriach wagowych – muszej i półśredniej, mistrz świata WBC Muay Thai w wadze junior średniej z 2005 oraz dwukrotny mistrz świata WMC w wadze średniej z 2008 i 2012. Ponadto w formule amatorskiej srebrny medalista Igrzysk Sportów Walki z 2010.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Boksem tajskim zainteresował się poprzez starszego brata Yodkangwana, który już od 8 roku życia rywalizował na ringu. Młody Yodsanklai przez pierwsze lata kariery reprezentował kilka znaczących klubów boksu tajskiego w kraju – Saknipaporn, Sit-Khru-Od oraz Petchyindee[7]. W 2001 zdobył pierwszy znaczący tytuł, zostając mistrzem stadionu Lumpini w kategorii muszej[2]. W kolejnych latach rywalizował na popularnych w Bangkoku stadionach Lumpini i Rajadamnern, notując zwycięstwo m.in. nad przyszłym klubowym kolegą Kaewem Fairtex. W 2005 związał się z klubem Fairtex, zmieniając tym samym swój ringowy przydomek na Yodsanklai Fairtex. 16 sierpnia 2005 ponownie został mistrzem Lumpini, tym razem w wadze półśredniej pokonując przez techniczny nokaut Riuankaewa S.Boonya[2]. Kilkanaście dni później zdobył kolejny tytuł, tym razem mistrza Tajlandii w wadze junior średniej[2]. Jeszcze w tym samym roku 10 grudnia 2005 w Gold Coast pokonał na punkty Australijczyka Johna Wayne Parra zostając inauguracyjnym mistrzem świata WBC Muay Thai w wadze junior średniej[8].

Zwycięstwo nad Parrem i zdobycie tytułu WBC otworzyło Yodsanklaiowi drzwi do międzynarodowej kariery. W samym 2006 roku rywalizował m.in. w Polsce, Japonii czy Niemczech pokonując wszystkich rywali, m.in. Polaka Macieja Skupińskiego, Duńczyka Rasmusa Zoeylnera, o pas mistrza świata WPMF wagi junior średniej czy Niemca Marka Vogela w pierwszej obronie pasa WBC[9].

2007–2011[edytuj | edytuj kod]

W 2007 kariera Taja nabrała tempa, walczył w wielu miejscach na świecie oraz rywalizował z zawodnikami światowego formatu. W 2007 wziął udział w reality show The Contender Asia, w którym rywalizowało ze sobą 16 zawodników muay thai o nagrodę pieniężna w wysokości 150 tysięcy USD oraz mistrzostwo świata organizacji World Muaythai Council w wadze średniej. Yondsaklai wygrał ostatecznie program w finale 12 kwietnia 2008 pokonując w rewanżu Johna Wayne Parra[5]. W tym czasie jedyną porażkę zanotował z rąk Holendra Andy'ego Souwera w marcu 2008, który pokonał Yodsanklai na punkty po dogrywce[5].

31 maja 2008 na gali K-1 Scandinavia MAX w Sztokholmie znokautował prawym sierpowym Rosjanina Artioma Lewina zachowując tytuł mistrza świata WMC[10], natomiast niecały miesiąc później 20 czerwca 2008 w Montego Bay na Jamajce pokonał przed czasem rodaka Malaipeta, broniąc mistrzostwo WBC[11].

20 grudnia 2008 w stolicy Gwinei Równikowej, Malabo wygrał szesnastoosobowy turniej, podczas którego pokonał wszystkich trzech rywali przed czasem – Denisa Waraksa, Yohana Lidona oraz w finale Lamsongkrama Chuwattana[12]. Rok 2009 zaczął równie udanie co poprzedni, 18 stycznia zdobywając ponownie pas WPMF, tym razem w wadze super średniej[2]. W czerwcu i listopadzie udanie bronił pasa WMC w starciach z Cosmo Alexandre[13] i Khalidem Bourdifem.

13 lutego 2010 niespodziewanie przegrał z Południowoafrykańczykiem Vuyisile Colossem na punkty, który w poprzednich latach dwukrotnie przegrywał z Tajem[4]. W sierpniu 2010 wziął udział w Igrzyskach Sportów Walki, zdobywając srebro w kat. 75 kg. W starciu o złoto uległ w rewanżu Artiomowi Lewinowi[14]. 17 października 2010 przegrał w swoim trzecim starciu z Wayne Parrem niejednogłośnie na punkty – stawką tego pojedynku był pas mistrza świata WKA wagi średniej[15]. W grudniu 2010 wygrał Puchar Króla Tajlandii w Bangkoku, pokonując w finale turnieju Cosmo Alexandre[16].

W 2011 nie osiągał znaczących sukcesów. Wartym odnotowania było zwycięstwo m.in. nad reprezentującym Francję Marokańczykiem Karimem Ghajjim[4], poza tym 28 października doszedł do finału turnieju Toyota Vigo Marathon w którym przegrał z Prakaysaengiem Sit Or[4]. Miesiąc później uległ Ukraińcowi Arturowi Kyszenko[4].

2012–2017[edytuj | edytuj kod]

26 czerwca 2012 po raz drugi w karierze został mistrzem świata WMC w wadze średniej, pokonując Vladimíra Moravčíka ze Słowacji[17]. Na przełomie 2012-2013 zanotował trzy wartościowe zwycięstwa nad wysoko notowanymi rywalami, Kemem Sitsongpeenongiem, Grégorym Choplinem oraz w rewanżu z Yohanem Lidonem, nokautując dwóch pierwszych[4]. 26 lipca 2013 w Las Vegas pokonał Amerykanina Chike Lindsaya zdobywając kolejny pas do kolekcji, tym razem organizacji Lion Fight kat. średniej[18][19] natomiast 22 grudnia wygrał turniej Thai Fight w finale wypunktowując Expedito Valina[20] – rok później powtórzył sukces, wygrywając Thai Fight po raz drugi[21].

W 2015 związał się z chińską organizacją Kunlun Fight, gdzie w debiucie 12 kwietnia pokonał Ormianina Marata Grigoriana[4]. W listopadzie 2015 pokonał Rosjanina Dżabara Askierowa kwalifikując się do finałowej ósemki turnieju Kunlun Fight 2015 70kg World MAX Tournament, jednak ostatecznie w ćwierćfinale nie wystąpił z powodu kontuzji[22].

14 maja 2017 wziął udział w kolejnym turnieju Kunlun World MAX, wygrywając swoją grupę eliminacyjną, jednakże w dalszym etapie zawodów nie wziął już udziału, gdyż na początku czerwca 2017 ogłosił zakończenie kariery zawodniczej głównie z powodów zdrowotnych[23][24].

2018–[edytuj | edytuj kod]

Po niespełna ośmiu miesiącach postanowił wrócić do startów pokonując 3 lutego 2018 na gali Wu Lin Feng w Shenzhen Niemca Enriko Kehla na punkty[25]. 18 maja 2018 wystąpił na gali ONE Championship w Singapurze pokonując jednogłośnie na punkty Kongijczyka Chrisa Ngimbiego[26].

Osiągnięcia[2][23][edytuj | edytuj kod]

  • 2001: mistrz stadionu Lumpini w wadze muszej
  • 2003: Toyota D4D Marathon Tournament – 1. miejsce
  • 2005: mistrz stadionu Lumpini w wadze półśredniej
  • 2005: mistrz Tajlandii (PAT) w wadze junior średniej
  • 2005–2009: mistrz świata WBC Muay Thai w wadze junior średniej
  • 2006: mistrz świata WPMF w wadze junior średniej
  • 2008: KO World Series – 1. miejsce w wadze średniej
  • 2008: zwycięzca programu The Contender Asia
  • 2008–2009: mistrz świata WMC w wadze średniej
  • 2008: Guinea 8-Man Tournament – 1. miejsce
  • 2009: mistrz świata WPMF w wadze super średniej
  • 2010: Igrzyska Sportów Walki – 2. miejsce w kat. -75 kg
  • 2010: WMC/S1 King's Cup Challenger – 1. miejsce
  • 2011: Toyota Vigo Marathon – finalista turnieju w kat. -72 kg
  • 2012: mistrz świata WMC w wadze średniej
  • 2013–2014: mistrz Lion Fight w wadze średniej
  • 2013: Thai Fight – 1. miejsce w kat. -70 kg
  • 2014: Thai Fight – 1. miejsce w kat. -70 kg

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Yodsanklai Fairtex rozpoczyna przygotowania! Video. fightsport.pl, 2017-01-04. [dostęp 2017-09-29]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e f Muay Thai Hall of Fame. mastersken.com. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  3. ↑ Aaron Jahn: Yodsaenklai Fairtex Highlight. muaythaischolar.com. [dostęp 2016-12-24]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j Informacje i statystyki na fr.muaythaitv.com. fr.muaythaitv.com. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (fr.).
  5. ↑ a b c Alexander Reynolds: Farewell to the Super Computer of Muay Thai. sports.vice.com, 2017-06-14. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
  6. ↑ Profil na muaythai2000.com. muaythai2000.com. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  7. ↑ Yodsaenklai: The Pride Of Muay Thai. yodsanklai.blogspot.com/. (ang.).
  8. ↑ CHAMPION YODSAENKLAI RAPT OVER TITLE WIN. wbcmuaythai.com, 2005-12-27. [dostęp 2017-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  9. ↑ YODSAENKLAI WINS STUNNING WBC MUAYTHAI TITLE. wbcmuaythai.com, 2006-11-26. [dostęp 2017-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  10. ↑ KO of the Week: Yodsanklai Fairtex vs. Artem Levin. muaythaiauthority.blogspot.com, 2014-08-04. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
  11. ↑ Wyniki gali International Muay Thai Champion of Champions. muaythaitv.com. [dostęp 2017-09-22]. (ang.).
  12. ↑ Wyniki gali w Gwinei Równikowej. muaythaitv.com. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  13. ↑ Champions of Champions 2: Wyniki. fight24.pl, 2009-06-27. [dostęp 2017-09-29]. (pol.).
  14. ↑ Thibaut Machu: Sport Accord Combat Games 2010 Résultats. fr.muaythaitv.com, 2010-09-07. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (fr.).
  15. ↑ Wyniki gali Pay Back Time 2. fr.muaythaitv.com. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-30)]. (fr.).
  16. ↑ “Kings Cup Final Challenge 2010” – and the winner is: Yodsanklai. fairtexmuaythai.wordpress.com, 2010-12-22. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
  17. ↑ Vladimír Moravčík v zápase o titul majstra sveta v thajboxe nestačil na Fairtexa. sport.aktuality.sk, 2012-05-27. [dostęp 2017-09-29]. (słow.).
  18. ↑ Yodsanklai Fairtex vs Chike Lindsay Championship Title Fight. muaythaitv.com, 2013-05-01. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  19. ↑ Julien Lanchas: YODSANKLAI wins at LION FIGHT 10. muaythaitv.com, 2013-07-29. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  20. ↑ Julien Lanchas: YODSENKLAI and FAHMONGKOL win THAI FIGHT 2013. muaythaitv.com, 2013-12-22. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  21. ↑ Gian Carlo Corba: Live Results: Thai Fight Tournaments Finals – Bangkok – 21/12/2014. muayfarang.com, 2014-12-21. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
  22. ↑ Marat Grigorian replaces Yodsanklai against Sittichai at Kunlun Fight 35. muaythaiauthority.com, 2015-12-05. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
  23. ↑ a b Parviz Iskenderov: Yodsanklai Fairtex retires from Muay Thai. fightmag.com.au, 2017-06-12. [dostęp 2017-09-29]. (ang.).
  24. ↑ Pierre Smith: YODSANKLAI: Retires As A Legend. muay-thai-guy.com, 2017-07-04. [dostęp 2017-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  25. ↑ Parviz Iskenderov: Yodsanklai Fairtex defeats Enriko Kehl, makes victorious comeback. fightmag.com.au, 2018-02-04. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
  26. ↑ ONE Championship Unstoppable Dreams Results: Lee, Nguyen Retain. hcombatpress.com, 2018-05-18. [dostęp 2018-05-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yodsanklai_Fairtex&oldid=66685478”