Złamanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Złamanie przed i po operacyjnym leczeniu (zdjęcie RTG)

Złamanie (łac. fractura) – całkowite przerwanie ciągłości kości (gdy dochodzi do przerwania niecałkowitego określa się je jako nadłamanie, łac. infractio).

Podział[edytuj | edytuj kod]

Podział złamań w zależności od mechanizmu urazu:

  • złamania na skutek zgięcia (dotyczące najczęściej trzonów kości długich),
  • na skutek skręcenia, obie części złamanej kości są wobec siebie zrotowane wzdłuż osi kości,
  • na skutek przesunięcia,
  • na skutek oderwania (tak zwane złamanie awulsyjne) – dochodzi do nich, gdy przyczepy więzadeł i mięśni są mocniejsze niż kość.

Ze względu na przebieg szczeliny złamania wyróżnia się:

Szczególnymi odmianami złamań są:

Złamania można również podzielić na:

  • złamania proste,
  • złamania złożone.

Nie jest natomiast złamaniem w rozumieniu traumatologicznym niezmiernie rzadko zachodzące złamanie prącia.

Objawy złamania:

  • patologiczna ruchomość kości,
  • nieprawidłowe ułożenie,
  • trzeszczenie (łac. crepitatio) odłamów kości.

Mniej swoiste objawy złamania kości:

Do złamań kości – samoistnych lub nawet przy niewielkich urazach – często dochodzi w przebiegu osteoporozy.

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcie rentgenowskie ukazujące bliższą część złamanej kości piszczelowej z gwoździem śródszpikowym

Leczenie złamań może być zarówno zachowawcze (np. opatrunek gipsowy po repozycji, wyciąg bezpośredni), jak i operacyjne.

Najczęstsze wskazania do leczenia operacyjnego[edytuj | edytuj kod]

  • złamania otwarte,
  • złamania niemożliwe do nastawienia,
  • złamania powikłane uszkodzeniami naczyń krwionośnych i nerwów,
  • urazy wielonarządowe towarzyszące złamaniom.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]