Złota Kamienica w Gdańsku
Złota kamienica – zabytkowa kamienica położona przy Drodze Królewskiej w Gdańsku na Głównym Mieście. Bywa nazywana domem Speymanna lub Steffensa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamienica została wzniesiona w latach 1609-1618, przy Długim Targu 41, na zamówienie ówczesnego burmistrza Gdańska Johanna Speymanna, według projektu architekta Abrahama van den Blocke[1].
Fasada posiada złocone kamienne płaskorzeźby, wykonane przez warsztat Abrahama van den Blocka, w którym działał domniemany autor scen batalistycznych, Jan Voigt z Rostocku. Na ścianie frontowej umieszczono płaskorzeźby ze scenami batalistycznymi oraz postaciami władców, w tym Zygmunta III Wazy i Władysława Jagiełły. W centralnej części fasady znalazły się herby używane przez Speymanna[2].
Żona burmistrza Speymanna – Judyta Maria miała w 1623 przyjmować tutaj króla Zygmunta III wraz z małżonką Anną Austriaczką[2].
Po 1660 kamienicę kupił kolejny burmistrz Gdańska Piotr Henrich. W czasie gdy była jego własnością w tym budynku miano dyskutować nad kształtem pokoju oliwskiego[3]. W latach 1786-1918 kamienica była własnością gdańskiego rodu Steffensów[3].
Od 1938 do 1945 r. była siedzibą Zachodniopruskiego Muzeum Prowincjonalnego[4].
Kamienica została zniszczona w 1945 roku. Zrekonstruowano ją na podstawie pozostałości fasady w postaci wąskiego muru o wysokości trzech kondygnacji.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Samp 1999 ↓, s. 25.
- ↑ a b Samp 1999 ↓, s. 26.
- ↑ a b Samp 1999 ↓, s. 27.
- ↑ Krumbiegiel G., Krumbiegiel B., 1998: Z historii Zachodniopruskiego Muzeum Prowincjonalnego w Gdańsku. W: Bursztyn - poglądy, opinie, 2005 r., str. 198-201. ISBN 83-912894-5-1
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Friedrich: Gdańskie zabytki architektury do końca XVIII wieku. Gdańsk: 1997.
- Jerzy Samp: Miasto tysiąca tajemnic. Gdańsk: Marpress, 1999, s. 24-27. ISBN 83-87291-49-8.
- Złota Kamienica w portalu iBedeker. [dostęp 2011-05-01].
