Przejdź do zawartości

Złośliwość histologiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Złośliwość histologicznahistopatologiczne cechy nowotworu pozwalające ocenić i sklasyfikować jego złośliwość biologiczną. Określenie stopnia złośliwości histologicznej (grading), obok stadium zaawansowania klinicznego (staging) w klasyfikacji TNM, jest standardowym elementem oceny nowotworu, o dużym znaczeniu w doborze optymalnego postępowania leczniczego i oceny rokowania chorego[1].

Złośliwość histologiczna a złośliwość biologiczna

[edytuj | edytuj kod]

Złośliwość biologiczna nowotworu może być oceniona klinicznie i histopatologicznie. Klinicznie złośliwy nowotwór to taki nowotwór, który nieleczony zawsze prowadzi do śmierci chorego[2]. Histologiczna ocena złośliwości przewiduje, na podstawie ocenionych cech histopatologicznych, właściwości kliniczne nowotworu, które decydują o przebiegu choroby, w tym zdolności naciekania i niszczenia okolicznych tkanek oraz do rozprzestrzeniania się przez tworzenie przerzutów odległych. Jest to więc korelacja między cechami histopatologicznymi a przebiegiem klinicznym[3].

Systemy oceniania złośliwości

[edytuj | edytuj kod]

Powstało wiele systemów oceniających złośliwość histologiczną dla różnych nowotworów. Zwykle stosuje się trzy- lub czterostopniowe skale złośliwości:

  • GX – nie można ocenić stopnia zróżnicowania
  • G1 – rak wysokozróżnicowany (niski stopień złośliwości)
  • G2 – rak średniozróżnicowany (pośredni stopień złośliwości)
  • G3 – rak niskozróżnicowany (wysoki stopień złośliwości)
  • G4 – rak niezróżnicowany (bardzo wysoki stopień złośliwości).

Dla niektórych nowotworów stosuje się bardziej skomplikowane lub szczegółowe sposoby oceny złośliwości histologicznej: skalę Gleasona przy ocenie raka prostaty, skalę Fuhrman[a] w raku nerki, skalę Blooma-Richardsona do klasyfikacji raka przewodowego sutka[2].

Ocena stopnia złośliwości opiera się na badaniu mikroskopowym, w tym z barwieniem hematoksyliną i eozyną, ale może być poszerzona o inne metody, na przykład immunohistochemię. Badana jest architektonika tkanki nowotworowej oraz cechy cytologiczne komórek nowotworowych. Z cech cytologicznych uwzględnia się stopień anaplazji, wielkość i kształt jąder komórkowych, objętość cytoplazmy oraz względny odsetek dzielących się komórek (indeks mitotyczny), a z cech architektonicznych ocenia się histologiczną organizację tkanki i odgraniczenie nowotworu[4].

  1. Termin ten pochodzi od nazwiska amerykańskiej patolog Susan Fuhrman.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]