Założyno

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Założyno
Заложына
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

wilejski

Sielsowiet

Dołhinów

Populacja (2009)
• liczba ludności


3[1]

Kod pocztowy

222424

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Założyno”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Założyno”
Ziemia54°45′52″N 27°35′43″E/54,764444 27,595278

Założyno (biał. Заложына; ros. Заложино) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Dołhinów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[2] (od 1926 w województwie wileńskim[3]), w powiecie duniłowickim (od 1926 w powiecie wilejskim)[4], w gminie Budsław[5][6].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 38 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[5]. W 1931 w 5 domach zamieszkiwało 39 osób[6].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Budsławiu i prawosławnej w Krzywiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Krzywiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Budsławiu[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  3. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  4. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
  5. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.
  6. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 57.
  7. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1966.