Zack Mwekassa
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
183[2] cm |
| Masa ciała |
93,3[2] kg |
| Styl walki | |
| Kategoria wagowa |
półciężka[2] |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
19[2] |
| Zwycięstwa |
15 |
| Przez nokauty |
13 |
| Porażki |
4 |
Zack Mwekassa (ur. 20 stycznia 1984 w Kinszasie) – kongijski bokser oraz kickbokser, interkontynentalny mistrz WBF w wadze junior ciężkiej z 2007 oraz mistrz Afryki ABU w wadze ciężkiej z 2014. W kickboxingu zdobywca tymczasowego mistrzostwa świata Glory w wadze półciężkiej z 2016.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Kinszasie. W wieku 20 lat wraz z rodziną uciekł z kraju z powodu trwającej wojny domowej do Johannesburga w RPA[3]. Ojciec Zacka jest chemikiem natomiast dwaj jego bracia prawnikami[3]. Mieszkając już w RPA w 2003 rozpoczął treningi kickboxingu pod okiem Mike'a Bernardo chcąc startować w K-1 jednak szanse na to były bardzo małe postanowił skupić się na boksie[3].
Kariera bokserska[edytuj | edytuj kod]
Zawodowo zadebiutował 12 maja 2006 pokonując Bully'ego Muravhę przez nokaut[1]. 6 lipca 2007 pokonał przed czasem Gino Betoko zostając interkontynentalnym mistrzem WBF w wadze junior ciężkiej[1]. 5 września 2008 przegrał pojedynek o pas mistrza świata WBF wagi junior ciężkiej z Węgrem Józsefem Nagym[1] przez techniczny nokaut. W latach 2011-2013 wygrywał m.in. z Thabiso Mchunu oraz przegrywał z Rosjaninem Dmitrijem Kudriaszowem. 28 sierpnia 2014 pokonał przed czasem Bernarda Adie, zostając mistrzem Afryki organizacji ABU w kategorii ciężkiej[1]. Aktualnie jego bilans w zawodowym boksie wynosi 15 zwycięstw (14 przez KO/TKO) i 4 porażki (3 przez KO/TKO)[1].
Kariera kickbokserska[edytuj | edytuj kod]
W 2014 związał się z kickboxerską organizacją GLORY, w debiucie 3 maja 2014 nokautując Pata Barry'ego[4]. 7 listopada 2014 wziął udział w turnieju pretendentów, dochodząc do finału w którym przegrał z Saulo Cavalarim przez nokaut[5]. 19 września 2015 na łączonej gali MMA i kickboxingu Glory/Bellator MMA: Dynamite 1 ponownie zmierzył się z Cavalarim, gdzie stawką tym razem był tytuł mistrza świata GLORY wagi półciężkiej. Ostatecznie Mwekassa uległ Brazylijczykowi na punkty[6]. 16 kwietnia 2016 pokonał Zinédina Hameur-Laina na punkty[2].
Po tym zwycięstwie wyznaczono mu walkę o tymczasowe mistrzostwo GLORY w związku z kontuzją mistrza Artioma Wachiowa. 25 czerwca 2016 zmierzył się z Mouradem Bouzidim, którego pokonał przez TKO i zdobył pas[7].
5 listopada 2016 zmierzył się w walce unifikacyjnej z Wachitowem, którą ostatecznie przegrał przez TKO[8].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Boks:
- 2007: interkontynentalny mistrz WBF w wadze junior ciężkiej
- 2014: mistrz ABU w wadze ciężkiej
Kickboxing:
- 2016: tymczasowy mistrz świata GLORY w wadze półciężkiej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Statystyki i rekord w boksie. boxrec.com. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Statystyki i rekord w kick-boxingu. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
- ↑ a b c John Joe O'Regan: Zack Mwekassa: 'I come from a land of war'. bloodyelbow.com, 2014-05-02. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
- ↑ John Joe O'Regan: Kickboxing: Zack Mwekassa Knows No Fear Ahead of Glory 18 Tournament. sherdog.com, 2014-11-07. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
- ↑ Sam Genovese: Kickboxing: Glory 18 ‘Return to Glory’ Results and Updates. sherdog.com, 2014-11-07. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
- ↑ Wyniki gali Glory Dynamite 1. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-09-05]. (ang.).
- ↑ GLORY 31: Sitthichai Sitsongpeenong odbiera pas Robinowi van Roosmalenowi! Wyniki!. fightsport.pl, 2016-06-26. [dostęp 2017-09-05]. (pol.).
- ↑ GLORY 35: Artem Vakhitov lepszy w starciu unifikacyjnym w wadze półciężkiej! Wyniki i video!. fightsport.pl, 2016-11-07. [dostęp 2017-09-05]. (pol.).