Zadatek

Zadatek – dodatkowe zastrzeżenie umowne, zgodnie z którym podczas zawierania umowy jedna ze stron wręcza drugiej określoną sumę pieniędzy^[1]. Zadatek jest regulowany prawnie i zabezpiecza dwie strony przed zerwaniem umowy. Jeśli strona wpłacająca zadatek nie dotrzyma umowy, druga strona ma prawo go zachować. Jeśli strona, która przyjęła zadatek zerwie umowę, wpłacający ma prawo do zwrotu sumy dwukrotnie wyższej niż ustalony zadatek. Jest to popularna forma zabezpieczenia umowy przedwstępnej w procesie kupowania mieszkania^[2].

Przepisy prawne[edytuj | edytuj kod]

Zadatek został zdefiniowany w art. 394 Kodeksu cywilnego. Paragraf 1 precyzuje, że „w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej”. Natomiast jeśli umowa została wykonana zadatek jest wliczany w poczet zapłaty lub zwracany. Zwrot zadatku powinien nastąpić również w przypadku rozwiązania umowy oraz gdy jej wykonanie nie było możliwe, jeśli żadna ze stron nie ponosi za to odpowiedzialności lub obie są tak samo winne^[3]^[4].

Zadatek czy zaliczka[edytuj | edytuj kod]

Zadatek jest często mylony z zaliczką. W kodeksie cywilnym zaliczka występuje w kilku artykułach (622, 626, 743, 751, 763, 771, 773 i 859³), ale bez definicji. Zaliczka jest "formą świadczenia pieniężnego na poczet ceny lub wynagrodzenia". Jeśli nie dojdzie do wykonania umowy mamy prawo do jej zwrotu. Osoba która wpłaciła zaliczkę może również żądać naprawienia szkody^[5]. Zaliczka nie zabezpiecza kupującego tak jak zadatek, a może być dla sprzedającego formą kredytu. Zadatek jest najczęściej stosowany w umowach przedwstępnych (sprzedaży nieruchomości, samochodu itp.). Dzięki niemu każda ze stron zabezpiecza się na wypadek zerwania umowy w ostatniej chwili przez drugą stronę^[5].