Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca
Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca – autobiografia Karola Modzelewskiego wydana w 2013 w Warszawie przez Wydawnictwo Iskry[1]. W 2014 książka została uhonorowana Nagrodą Literacką „Nike” dla najlepszej książki roku[2]. Tytuł pochodzi z wiersza Lewą marsz (1918) Włodzimierza Majakowskiego w przekładzie Antoniego Słonimskiego[3]. ((„Клячу истории загоним” (Левый марш)).
Autor, historyk mediewista, opisuje swoje losy od najwcześniejszego dzieciństwa spędzonego w Moskwie czasów wielkiego terroru aż po czasy współczesne[2]. Po II wojnie światowej Modzelewski wraz z matką przyjechał do Warszawy, gdzie zamieszkał z przybranym ojcem, ministrem spraw zagranicznych PRL Zygmuntem Modzelewskim[2]. W 1956 wraz z robotnikami Fabryki Samochodów Osobowych na warszawskim Żeraniu szykował obronę zakładu na wypadek możliwej sowieckiej inwazji[2]. Wychowany w wierze w komunizm, w 1965 wraz z Jackiem Kuroniem napisał list otwarty do partii krytykujący praktykę rządów PZPR w Polsce, za co obaj zostali skazani na kilkuletnie więzienie[2]. Po Marcu 1968 ponownie znalazł się w więzieniu[2]. W 1980 zaangażował się w budowanie NSZZ „Solidarność”, został jednym z jej przywódców, rzecznikiem a także autorem nazwy związku[2]. Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 został internowany. W latach PRL spędził w więzieniach łącznie 8,5 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Karol Modzelewski: Zajeździmy kobyłę historii: wyznania poobijanego jeźdźca. Wydawnictwo Iskry, 2013-01. ISBN 978-83-244-0335-6. [dostęp 2015-06-06]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h Beata Maciejewska: Posłuchaj, jak Karol Modzelewski ujeżdża kobyłę historii. wroclaw.gazeta.pl, 2013-12-04. [dostęp 2015-06-06]. (pol.).
- ↑ Je̜zyk rosyjski: czasopismo dla nauczycieli. Wydawnictwa szkolne i pedagogicne, 1960. [dostęp 2015-06-06]. (pol.).