Zakład Karny we Wronkach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zakład Karny we Wronkach[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wronki

Adres

64-510 Wronki
ul. Partyzantów 1

Rodzaj

zakład karny

Jednostka nadrzędna

OISW Poznań

Przeznaczenie

typu zamkniętego, przeznaczony dla mężczyzn recydywistów, z oddziałem półotwartym

Kierownictwo jednostki

mjr Sławomir Matuszczak

Pojemność

1443

Data powstania

1894

Położenie na mapie Wronek
Mapa konturowa Wronek, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Zakład Karny we Wronkach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zakład Karny we Wronkach”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Zakład Karny we Wronkach”
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego
Mapa konturowa powiatu szamotulskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zakład Karny we Wronkach”
Położenie na mapie gminy Wronki
Mapa konturowa gminy Wronki, po prawej znajduje się punkt z opisem „Zakład Karny we Wronkach”
Ziemia52°42′32″N 16°23′01″E/52,708970 16,383640
Miejsca osadzenia więźniów politycznych w Polsce Ludowej 1944–1956
Zabudowania więzienne

Zakład Karny we Wronkach – największy w Polsce zakład typu zamkniętego, przeznaczony dla recydywistów penitencjarnych[2], z oddziałami:

  • dla skazanych odbywających karę w zakładzie karnym typu półotwartego
  • terapeutycznymi, dla skazanych z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi lub upośledzeniem umysłowym
  • terapeutycznymi, dla skazanych uzależnionych od alkoholu albo innych środków odurzających lub substancji psychotropowych

Przy zakładzie działa szkoła, gdzie odbywa się nauka w zakresie szkoły zasadniczej zawodowej i średniej technicznej.

Skazani są zatrudnieni:

  • w przedsiębiorstwie przywięziennym PPM Pomet (odpłatne)
  • przy pracach administracyjno-gospodarczych na terenie zakładu (odpłatne)
  • na rzecz lokalnego samorządu (nieodpłatne)

Historia[edytuj | edytuj kod]

Więzienie zbudowano w 1894 roku[2]. Najpierw przeznaczone było na dom karny dla skazanych na dłuższe pozbawienie wolności oraz osadzonych pozostających do dyspozycji Sądu Prowincji Poznańskiej[3].

Więzienie było zbudowane w systemie celkowym.

Składało się z trzech pawilonów, które miały po cztery kondygnacje oraz z kompleksu budynków dla strażników więziennych. Budynki były rozmieszczone w kształcie krzyża.

Zakład był wielokrotnie rozbudowywany. Dobudowano:

  • szpital
  • 2 budynki gospodarcze
  • dom dla dyrektora więzienia i księdza

Wybuch powstania wielkopolskiego (27 grudnia 1918) spowodował otwarcie więzienia i wypuszczenie skazanych na wolność. W 1919 Więzienie Wronieckie funkcjonowało jako koszary. Po zakończeniu walk odzyskało swoją dawną funkcję. W tym samym roku skierowano do więzienia pierwsze kobiety skazane w procesach politycznych oraz działaczy organizacji robotniczych i komunistycznych[3].

W 1921 więzienie włączono w system więziennictwa polskiego.

Następnie Centralne Więzienie we Wronkach zmieniło nazwę na „więzienie ciężkie”. Najczęściej izolowano tam więźniów politycznych (w latach trzydziestych ok. 500).

W czasie II wojny światowej więzienie zostało włączone w system więzień sądowych III Rzeszy w ramach Kraju Warty. Przebywali wówczas w zakładzie więźniowie skazani na karę od 6 miesięcy do 2 lat pozbawienia wolności (zarówno kobiety, jak i mężczyźni).

Po wojnie nadal funkcjonował tu zakład karny. Centralne Więzienie we Wronkach zamieniono na więzienie polityczne Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (do 26 marca 1956).

Więzieni[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Więźniowie więzienia we Wronkach.

Więźniami zakładu we Wronkach byli m.in.:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Obwieszczenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2020 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Sprawiedliwości lub przez niego nadzorowanych (M.P. z 2020 r. poz. 241).
  2. a b Magda Prętka, Zakład Karny we Wronkach na zdjęciach NAC [online], Szamotuły Nasze Miasto, 8 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-29] (pol.).
  3. a b Izabela Wielicka, Największe więzienie w Polsce [online], Wielkopolska-country.pl [dostęp 2022-01-29] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]