Zakład mleczarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zakład mleczarski – jednostka specjalistyczna przetwórstwa mleka, zakładane w celu skupu i przerobu mleka, działająca w na rzecz i w porozumieniu z rolnikami dostarczającymi surowiec do przerobu.

Zakłady mleczarskie w świetle ustawy z 1936 r.[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1936 r. o mleczarstwie zakłady mleczarskie dotyczyły następujących jednostek[1]:

  • zlewni mleka,
  • mleczarni,
  • śmietanczarni,
  • maślarni,
  • serowni,
  • bryndzarni.

Warunki stawiane mleczarniom[edytuj | edytuj kod]

Zakłady mleczarskie powinny mieć[1]:

  • odpowiednie pomieszczenia i urządzenia zakładów,
  • zawodowe przygotowanie techniczne kierowników zakładów,
  • prowadzenia przez zakłady wykazów surowców oraz przerobu,
  • stosowania ustalonych technicznych metod wytwarzania poszczególnych rodzajów przetworów mleczarskich,
  • używania surowca odpowiadającego pod względem jakości określonym wymaganiom,
  • obliczania cen za dostarczone mleko w stosunku do jego jakości i zawartości tłuszczu.

Nadzór na zakładami mleczarskimi[edytuj | edytuj kod]

Nadzór nad zakładami sprawowały izby rolnicze, które miały prawo[1]:

  • wykonywania czynności nadzorczych we wszelkich pomieszczeniach zakładu,
  • przeglądania ksiąg handlowych, gospodarczych i innych dokumentów i zapisków oraz czynienia z nich odpisów,
  • badania mleka i przetworów mleczarskich.

Zakłady mleczarskie w świetle dekretu z 1947 r.[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie dekretu z 1947 r. o mleczarstwie zakładem mleczarskim był zakład odbierający lub przerabiający mleko i jego przetwory na produkty spożywczo-nabiałowe[2].

Zakładami mleczarskimi były:

  • mleczarnie,
  • maślarnie,
  • serowarnie,
  • kazeiniarnie,
  • śmietańczarnie,
  • zlewnie.

Warunki stawiane mleczarniom[edytuj | edytuj kod]

Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych i Ministrem Aprowizacji ustalał[2]:

  • teren działalności zakładów mleczarskich,
  • zasady obliczania cen za dostarczone mleko w stosunku do jego jakości i zawartości tłuszczu,
  • sprawozdawczość, a w szczególności wykazy surowców oraz przerobu,
  • pomieszczenia i urządzenia zakładów,
  • stosowane przez zakłady metody techniczne wytwarzania poszczególnych rodzajów przetworów mleczarskich,
  • surowce przeznaczone do przetwórstwa.

Nadzór na zakładami[edytuj | edytuj kod]

Nadzór nad zakładami mleczarskimi sprawował Minister Przemysłu i Handlu za pośrednictwem inspektorów mleczarskich[2].

Do obowiązków inspektora należała:

  • kontrola pomieszczeń zakładów,
  • przegląd ksiąg handlowych, gospodarczych i innych dokumentów i zapisków oraz dokonywanie z nich odpisów,
  • badanie mleka i przetworów mleczarskich.

Prawa organów nadzorczych[edytuj | edytuj kod]

Organy wykonujące czynności nadzorcze miały prawo[2]:

  • wykonywania czynności nadzorczych we wszelkich pomieszczeniach przedsiębiorstw wywozowych, w miejscach załadowania przetworów oraz w punktach granicznych,
  • przegląd ksiąg handlowych, gospodarczych i innych dokumentów i zapisków oraz dokonywanie z nich odpisów,
  • pobierania bezpłatnych próbek niezbędnych do przeprowadzenia kontroli w rozmiarach, które zostaną ustalone dla poszczególnych rodzajów przetworów mleczarskich przez Ministra Przemysłu i Handlu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Ustawa z dnia 22 kwietnia 1936 r. o mleczarstwie. Dz.U. z 1936 r. nr 35, poz. 272.
  2. a b c d Dekret z dnia 28 października 1947 r. o mleczarstwie. Dz.U. z 1947 r. nr 67, poz. 416.