Zamek Ronow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek Ronow
Ilustracja
Fragment ruin zamku Ronow
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Trzciniec (dzielnica Bogatyni)

Typ budynku

zamek

Zniszczono

1399

Położenie na mapie Bogatyni
Mapa konturowa Bogatyni, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek Ronow”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek Ronow”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Zamek Ronow”
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego
Mapa konturowa powiatu zgorzeleckiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek Ronow”
Położenie na mapie gminy Bogatynia
Mapa konturowa gminy Bogatynia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zamek Ronow”
50°57′27,0″N 14°54′05,5″E/50,957500 14,901528

Zamek Ronow (niem. Rohnau, cz. Ronov) – średniowieczny zamek istniejący co najmniej od 1262 r. do 1399, później, aż do dziś w stanie ruiny. Znajduje się w Trzcińcu (dzielnica Bogatyni).

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Ruiny zamku znajdują się na wierzchołku wzgórza leżącego na północ od Trzcińca, niedaleko prawego brzegu Nysy Łużyckiej[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza pisemna informacja o zamku znajduje się w dokumencie z 1262 r., w którym jest mowa o burgrabim Konradzie z Ronowa[1]. Zamek kontrolował ówczesny szlak handlowy Praga - Zgorzelec. Ponieważ pod koniec XIV w. fortyfikacja stała się siedzibą rycerza-rozbójnika, to oddziały Związku Sześciu Miast po udanym oblężeniu zdobyły zamek w styczniu 1399, a następnie go zniszczyły. Zamek nie został nigdy odbudowany. Pierwsi stali mieszkańcy pojawili się w nim ponownie w roku 1794, gdy w obrębie ruin wzniesiono budynek leśniczówki, przekształcony w XIX w. w gospodę, działającą do II wojny światowej, po której została zniszczona[2].

Na podstawie zachowanych pozostałości fortyfikacji badacze stwierdzili obecność podzamcza przylegającego od południa do otoczonego fosą i wałem zamku, który z kolei składał się z dwóch części: głównej północnej, w której zidentyfikowano pozostałości dwóch budynków, w tym jednego z zachowaną piwnicą oraz południowej. Obie części rozdzielał mur obronny[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Paweł Konczewski, Milan Sýkora. Zamek Ronow. Zapomniana siedziba rycerzy-rabusiów. „Archeologia żywa”. 2 (88), s. 42–46, 2023.