Zamek ryglowany
Zamek ryglowany – zamek, który po zamknięciu na czas strzału wlotu lufy łączony jest mechanicznie z lufą za pomocą mechanizmu ryglowego[1].
Ma zastosowanie w broni strzeleckiej strzelającej nabojami karabinowymi i pośrednimi oraz broni artyleryjskiej, nieautomatycznej, półautomatycznej i automatycznej[1].
Może mieć niewielką masę i jest bardziej skomplikowany konstrukcyjnie. Z uwagi na rodzaj wykonywanego ruchu podczas otwierania i zamykania może być zamkiem suwliwym, poprzeczno–suwliwym lub obrotowo–wahliwym[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 245.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 245. ISBN 83-86028-01-7.