Zapora Kariba
Zapora Kariba – zapora i elektrownia wodna na rzece Zambezi tworząca jezioro Kariba w pasie granicznym pomiędzy Zambią i Zimbabwe. Jest jedną z największych zapór wodnych na świecie (128 metrów wysokości i 579 metrów długości). Przypadające na 1959 rok oddanie zapory do użytku wyznacza ważną cezurę w historii rozwoju gospodarczego Zambii.
Inwestycja została zrealizowana w latach 1955–1959 przez Federację Rodezji i Niasy. W chwili powstania stanowiła największy w Afryce obiekt inżynierii wodnej. Zarządzaniem zajmuje się Zambezi River Authority – wspólny organ rządów Zimbabwe i Zambii.
Konsekwencje realizacji projektu[edytuj | edytuj kod]
Przesiedlono ponad 57 tysięcy osób, w większości Gwembe Tonga. Powstanie zapory doprowadziło do znaczącego pogorszenia warunków życia przesiedlonych, a także problemów zdrowotnych.[potrzebny przypis]
Budowie zapory towarzyszyła relokacja dzikich zwierząt z terenów objętych planowanym spiętrzeniem (tzw. Operation Noah). Uratowano około 6 tysięcy zwierząt, przetransportowanych następnie do Parku Narodowego Matusadona.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- N. Rubin, W.M. Warren (red.), Dams in Africa Cb: An Inter-Disciplinary Study of Man-Made Lakes in Africa, Routledge, 1968.
- B. Termiński, Przesiedlenia inwestycyjne: Nowa kategoria migracji przymusowych, Warszawa: Łośgraf, 2012.