Zaraza przytuliowa

Zaraza przytuliowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	jasnotowce
Rodzina	zarazowate
Rodzaj	zaraza
Gatunek	zaraza przytuliowa
	Nazwa systematyczna
	Orobanche caryophyllacea Sm.; Trans. Linn. Soc. London 4: 169. 1798 [24 May 1798]
Synonimy
	Orobanche galii Duby; Orobanche major L.; Orobanche quadrifida K. Koch; Orobanche vulgaris Poir.;
	Orobanche galii Duby; Orobanche major L.; Orobanche quadrifida K. Koch; Orobanche vulgaris Poir.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zaraza przytuliowa (zaraza zwyczajna) (Orobanche caryophyllacea Sm.) – gatunek rośliny z rodziny zarazowatych.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Występuje w całej Europie z wyjątkiem północnej części, w północnej Afryce oraz w Azji w środkowej części w pasie od Turcji do Chin^[4]. W Polsce rzadka, występuje na Pomorzu Zachodnim, w Wielkopolsce, na Wyżynie Lubelskiej i Roztoczu.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Roślina jednoroczna o wysokości od 10 do 40 cm, wyjątkowo do 60 cm.
Łodyga: Wzniesiona, koloru żółtawego lub fioletowego, z licznymi brązowymi łuskami.
Liście: Brak.
Kwiaty: Żółtawe, jasnobrązowe lub brązowawofioletowe o długości 2–3,5 cm. Na górnej wardze kwiatu znajdują się jasne włoski gruczołkowate.

Budowa
Pokrój
Kwiaty

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna. W Polsce kwitnie od czerwca do lipca. Rośnie na ubogich łąkach i nieużytkach. Jest rośliną pasożytniczą, a jej żywicielami są rośliny z rodzaju przytulia oraz z rodziny marzanowatych.

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

W latach 2004–2014 gatunek był objęty w Polsce ochroną ścisłą, od 2014 r. znajduje się pod ochroną częściową^[5]. Został umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-06] (ang.).
↑ The Plant List. [dostęp 2012-09-04]. (ang.).
↑ Taxon: Orobanche caryophyllacea Sm.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2012-11-01]. (ang.).
↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bertram Münker: Kwiaty polne i leśne. Warszawa: Świat Książki, 1998, s. 188-189. ISBN 83-7129-756-4.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-06] (ang.).

[TPL-3] The Plant List. [dostęp 2012-09-04]. (ang.).

[grin-4] Taxon: Orobanche caryophyllacea Sm.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2012-11-01]. (ang.).

[rozp2014-5] Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.

[6] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]