Zasada Poole’a

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasada Poole’a – wykorzystywana w polityce gospodarczej do wyboru odpowiednich instrumentów, służących stabilizacji poziomu PKB, kierując się rodzajem szoków, jakim poddawana jest gospodarka. Najbardziej efektywny wybór instrumentu zależy od rodzaju szoku, jakiemu poddana została gospodarka. W przypadku szoku realnego (tj. oddziaływającego poprzez rynek produktu) lepszym instrumentem do stabilizowania poziomu PKB jest kontrola podaży pieniądza. W przypadku szoku monetarnego (tj. oddziaływającego poprzez rynek pieniężny) lepszym instrumentem jest kontrola stopy procentowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Stacewicz: Polityka gospodarcza: Teoria i realia, Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 2008