Zasada rzeczywistości

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasada rzeczywistości – zasada, którą kieruje się świadoma część osobowościego. Ma ona na celu zapobiec rozładowaniu napięcia, dopóki nie zostanie znaleziony obiekt, umożliwiający zaspokojenie potrzeby, zawiesza czasowo zasadę przyjemności. Zasada rzeczywistości sprowadza się do pytania: czy dane doświadczenie jest prawdziwe czy fałszywe? (czy istnieje naprawdę w świecie zewnętrznym).

Zasada rzeczywistości nie powinna być rozumiana jako zasada odwoływania się do obiektywnej "prawdy ostatecznej" na temat rzeczywistości, lecz jedynie jako subiektywna percepcja formułowana na podstawie wybiórczego i stosunkowo skąpego zasobu informacji.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]