Zaskroniec rybołów
| Zaskroniec rybołów | |
| Natrix tessellata[1] | |
| (Laurenti, 1768) | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | zauropsydy |
| Podgromada | diapsydy |
| Rząd | łuskonośne |
| Podrząd | węże |
| Rodzina | połozowate |
| Podrodzina | zaskrońcowate |
| Rodzaj | Natrix |
| Gatunek | zaskroniec rybołów |
| Podgatunki | |
|
|
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 |
|
| Zasięg występowania | |
 |
|
Zaskroniec rybołów (Natrix tessellata) – gatunek niejadowitego węża z podrodziny zaskrońcowatych (Natricinae) w rodzinie połozowatych (Colubridae).
Spis treści
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Od środkowej Europy na wschód, aż do zachodnich Chin i północno-zachodnich Indii. W lipcu 2009 roku stwierdzono występowanie jednego osobnika młodocianego na terenie Polski – w okolicy Cieszyna, nad rzeką Olzą[4].
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Żyje przy zbiornikach wodnych, większą część życia spędzając w wodzie. Choć na lądzie porusza się bardzo sprawnie, poluje głównie w wodzie. Do niej ucieka również w sytuacji zagrożenia. Świetnie pływa i nurkuje.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Ubarwiony jest w tonacji szarej, oliwkowej lub zielono-brązowej. Od strony grzbietowej znajdują się niewielkie, ciemne plamy. Strona brzuszna jest żółta lub pomarańczowa z czarnymi cętkami. U młodych rybołowów występują czasami żółte plamy w okolicach skroniowych, co upodabnia je do zaskrońca zwyczajnego. Z wiekiem plamy te znikają.
Rozmiar[edytuj | edytuj kod]
Dorasta do 150 cm. Samce są mniejsze od samic[5].
Przypisy
- ↑ Natrix tessellata w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)
- ↑ Natrix tessellata (LAURENTI, 1768) (ang.). The Reptile Database. [dostęp 6 września 2010].
- ↑ Natrix tessellata. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)
- ↑ Petr Vlček, Bartłomiej Najbar, Daniel Jablonski. First records of the Dice Snake (Natrix tessellata) from the North-Eastern part of the Czech Republic and Poland. „Herpetology Notes”. 3, s. 23–26, 2010 (ang.).
- ↑ Nicholas Arnold, Denys Ovenden: A field guide reptiles & amphibians of Britain & Europe. London: Collins, 2004. ISBN 978-0-00-219964-3.
|
||||||||||||||
