Zatorze (Nowa Sól)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zatorze
część miasta Nowej Soli
Ilustracja
Ul. Grottgera – stara część Zatorza
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miasto

Nowa Sól

SIMC

0988550

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

67-100

Tablice rejestracyjne

FNW

Położenie na mapie Nowej Soli
Mapa konturowa Nowej Soli, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zatorze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zatorze”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zatorze”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zatorze”
Ziemia51°48′04″N 15°41′56″E/51,801166 15,699011

Zatorze – zachodnia część miasta Nowa Sól w województwie lubuskim[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Historia dzielnicy sięga początków XX wieku. Wtedy w okolicach miasta uruchomiono wodociągi. Pierwsze zabudowania mieszkalne pojawiły się przed wybuchem II wojny światowej (budynki w rejonie ulic Sienkiewicza, Matejki, Wojska Polskiego). Jednak szczytowy okres rozbudowy dzielnicy przypada na lata 70. Wtedy wybudowano tu dwa duże osiedla mieszkaniowe: Osiedle Konstytucji 3 Maja i tzw. Osiedle XXX-lecia PRL, a także bloki przy ulicy Matejki. Dzielnica swoją nazwę wywodzi od położenia. Jest oddzielona od centrum miasta torami kolejowymi (stąd nazwa "Zatorze"). Od wschodu i południa ograniczają ją tory kolejowe, a od północy ulica Staszica. Dzielnica dzieli się na dwie części – Zatorze I (między ulicami Wojska Polskiego i 1 maja) i Zatorze II (między ulicami Staszica i Wojska Polskiego). W latach 1986–94 wzniesiony został tutaj kościół pod wezwaniem świętego Józefa Rzemieślnika.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]