Zautomatyzowany wóz dowodzenia ZWD-3
 ZWD-3 w Iraku | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Prototypy |
1998 |
| Produkcja |
od 1999(?) |
| Egzemplarze |
ponad 100[potrzebny przypis] |
| Dane techniczne | |
| Dane operacyjne | |
| Wyposażenie | |
| 2 x radiostacja UHF 1 x radiostacja KF | |
| Użytkownicy | |
 Polska
| |
Zautomatyzowany wóz dowodzenia ZWD-3 – wóz dowodzenia zbudowany na podwoziu samochodu Honker. Wraz z wozami ZWD-1 i ZWD-2 tworzy system IRYS 2000. Wprowadzony do służby w roku 2001. Wóz dowodzenia ZWD-3 przeznaczony jest dla batalionów jednostek lekkich.
Historia i opis[edytuj | edytuj kod]
Prototyp skonstruowany został w 1998 roku w Wojskowych Zakładach Łączności nr 2 w Czernicy we współpracy z Zarządem Łączności SG i WAT[1]. Tam też wykonywana była zabudowa pojazdów. Do 2000 roku zbudowano ich około 30[1].
Wozy dowodzenie ZWD-3 wykonywane były w dwóch różniących się wyposażeniem wersjach kompletacyjnych:
- Zautomatyzowany Wóz Dowodzenia w wersji kompletacyjnej 1 ZWD-3 SO-1-1 – łącznie do służby wprowadzono 39 szt.
- Zautomatyzowany Wóz Dowodzenia w wersji kompletacyjnej 2 ZWD-3 SO-1-1 – łącznie do służby wprowadzono 2 szt.
W założeniu pojazd przeznaczony jest dla dowódców i szefów sztabu batalionów jednostek lekkich (np. górskich i aeromobilnych[1]. Podstawowym środkiem łączności zainstalowanym w pojazdach są dwie radiostacje UKF RRC-9500 z rodziny PR4G mocy 50 W[1]. Dysponują dwoma stanowiskami roboczymi[1]. Pojazdy nie posiadają agregatu prądotwórczego, a cała aparatura obsługiwana jest z akumulatorów samochodu[1]. W razie potrzeby doładowywane są one za pomocą niezależnej prądnicy napędzanej przez silnik pojazdu. Pojazdy ZWD-3 przystosowane są do współpracy z pojazdami Łowcza i Topaz.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ZWD-3. [dostęp 2012-08-15]. (pol.).
- SIECIOCENTRYCZNY "IRYS 2000". www.kenbit.pl. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
- Tomasz Szulc. Taktyczne samobieżne stanowiska dowodzenia dla Wojska Polskiego. „Nowa Technika Wojskowa”. 11/2000, s. 18-19, listopad 2000. Warszawa: Magnum-X Sp. z o.o. ISSN 1230-1655.