Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Wiśle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Wiśle
Ilustracja
Państwo

 Polska

Siedziba

Wisła

Adres

ul. Spacerowa 9

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Kościół Adwentystów Dnia Siódmego

Diecezja

południowa

Okręg

południowy

Pastor

kaznodzieja Stanisław Rabczak

Położenie na mapie miasta Wisła
Mapa konturowa miasta Wisła, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Wiśle”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Wiśle”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Wiśle”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Wiśle”
Ziemia49°38′16,782″N 18°52′41,444″E/49,637995 18,878179

Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Wiślezbór adwentystyczny w Wiśle, należący do okręgu południowego diecezji południowej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP.

Pastorem zboru jest kaznodzieja Marcin Knapik. Nabożeństwa odbywają się w kościele przy ul. Spacerowej 9 każdej soboty o godz. 9.30.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Adwentyzm dotarł do Wisły w 1911 za sprawą Marii Supikowej, która nawróciła miejscową rodzinę Czyżów. 26 września 1912 r. pierwszy adwentystyczny chrzest w mieście przeprowadził przybyły do Wisły kaznodzieja Muth. Zbór w centrum powstał w 1912 i utrzymywał ścisłe kontakty ze zborem skoczowskim, założonym rok wcześniej. Około 1915 powstał drugi zbór na Nowej Osadzie. W 1920 oba zbory liczyły w sumie około 110 członków, kaznodzieją był Józef Niedoba.

W kwietniu 1922 roku w obu zborach nastąpił podział i część członków zboru przyłączyła się do Międzynarodowego Stowarzyszenia Misyjnego Adwentystów Dnia Siódmego Trzecia Część. Wisłę odwiedzali kaznodzieje Cunitz, Zieliński oraz Niedoba i z pierwotnych dwóch zborów utworzyli jeden. Gdy w kolejnych latach wielu spośród odłączonych powróciło, roku w 1923 zbór liczył 80 członków[1]. Własny dom modlitwy Pod Groniem otwarto w 1924. Pod koniec lat 20. przy zborze zorganizowano chór, a w połowie lat 30. małą orkiestrę.

Podczas II wojny światowej oficjalne nabożeństwa zostały zakazane, budynek kaplicy był przez władze niemieckie wykorzystywany do innych celów. Zbierano się nieoficjalnie w mieszkaniach prywatnych. Wkrótce po zakończeniu wojny wznowiono odprawianie nabożeństw i jeszcze w 1945 roku przeprowadzono dwa grupowe chrzty.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Julia Troszok: Historia zboru w Wiśle. adwentysci.org, 11 sierpnia 2012. [dostęp 2018-06-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]