Zbigniew Fabierkiewicz
Zbigniew Fabierkiewicz, ps. Tadeusz Gniewicz (ur. 1882, zm. 8 stycznia 1919 w Łapach) – polski i rosyjski działacz ruchu robotniczego, publicysta.
Publikował w gazetach lewicowych, był związany z ruchami robotniczymi. W 1905 wstąpił do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Po rewolucji w 1905 wyjechał do Rosji, tam nadal zajmował się pracą dziennikarską. W 1917 był współzałożycielem rosyjskiej "Trybuny", pisał dla pism politycznych lewicy. Brał czynny udział w Rewolucji Październikowej, był członkiem władz SDKPiL w Rosji. Pod wpływem bolszewików stał się zwolennikiem prawa Polaków do samostanowienia o ojczyźnie[1]. Zamordowany podczas powrotu do kraju na stacji kolejowej w Łapach przez polską żandarmerię wojskową. Nawet w czasach obecnych środowiska lewicowe upatrują w śmierci Zbigniewa Fabierkiewicza znamion mordu na zlecenie piłsudczyków[2].
W sierpniu 1920 roku w Łapach, po przejęciu władzy przez Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski, planowano postawić pomnik pamięci męczenników sprawy robotniczej, który byłby poświęcony ofiarom mordu członków misji Rosyjskiego Czerwonego Krzyża oraz Zbigniewowi Fabierkiewiczowi.[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepodległościowe tradycje socjalizmu polskiego
- ↑ Laurka dla Piłsudskiego, lewica.pl z 23 lipca 2009
- ↑ Pamięci męczenników sprawy robotniczej, [w:] Goniec Czerwony, nr 6, 13 sierpnia 1920, Białystok, str. 2
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Z czym wrócimy? (Moskwa, 1918) w bibliotece Polona