Zbigniew Kamiński (duchowny katolicki)

Zbigniew Antoni Kamiński
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1900 ; Skierniewice
Data śmierci	23 marca 1991
Miejsce pochówku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1923
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zbigniew Antoni Kamiński (ur. 25 marca 1900 w Skierniewicach, zm. 23 marca 1991) – ksiądz, działacz opozycji demokratycznej w PRL, członek KOR i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”^[1].

W wieku 18 lat rozbrajał Niemców w Warszawie w listopadzie 1918 r.^[2] Walczył jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. W 1923 ukończył Wyższe Metropolitalne Seminarium Duchowne w Warszawie i przyjął święcenia kapłańskie. Studiował także prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i obronił tam pracę doktorską. W latach 20. XX wieku był współzałożycielem i działał w stowarzyszeniu Juventus Christiana, w którym pełnił funkcję asystenta kościelnego. Przed 1939 r. był prefektem Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Warszawie.

W czasie II wojny światowej był kanclerzem Tajnej Kurii Polowej Armii Krajowej, kapelanem warszawskiego Kedywu. Uczestniczył w powstaniu warszawskim. Po wojnie przez wiele lat był duszpasterzem akademickim i rektorem akademickiego kościoła św. Anny w Warszawie, kościoła św. Kazimierza Sióstr Sakramentek na warszawskim Nowym Mieście. Pracował także jako proboszcz parafii MB Częstochowskiej przy ul. Łazienkowskiej w Warszawie oraz proboszcz parafii w Drwalewie i podwarszawskim Milanówku^[3].

Zachęcony przez Józefa Rybickiego przystąpił do Komitetu Obrony Robotników, następnie KSS „KOR”^[4]^[5]. Informacja o jego przystąpieniu do KOR została opublikowana w Komunikacie KOR nr 12 z 23 lipca 1977 r.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 15-1-22)^[6].

W 2006 r. został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Kryptonim "Gracze". Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony robotników i Komitetu Samoobrony społecznej „KOR” 1976-1981, wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 148.
↑ Adam Leszczyński: Zbigniew Kamiński, 1900-1991. 2006-09-18. [dostęp 2010-09-18].
↑ Zmarli członkowie KOR. Stowarzyszenie Wolnego Słowa. [dostęp 2010-11-22].
↑ Strona KOR – rok 1977. [dostęp 2010-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-04)].
↑ Andrzej Friszke, Andrzej Paczkowski: Niepokorni, rozmowy o Komitecie Obrony Robotników. Kraków: Wydawnictwo ZNAK, 2008, s. 676. ISBN 978-83-240-0996-1.
↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA KAMIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-07] .
↑ Lista osób odznaczonych przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego [dostęp 2010-11-22]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

"Czy wiesz kto to jest?", pod red. Stanisława Łozy, Warszawa 1938

[1] Kryptonim "Gracze". Służba Bezpieczeństwa wobec Komitetu Obrony robotników i Komitetu Samoobrony społecznej „KOR” 1976-1981, wybór, wstęp i opracowanie Łukasz Kamiński i Grzegorz Waligóra, Warszawa 2010, s. 148.

[2] Adam Leszczyński: Zbigniew Kamiński, 1900-1991. 2006-09-18. [dostęp 2010-09-18].

[3] Zmarli członkowie KOR. Stowarzyszenie Wolnego Słowa. [dostęp 2010-11-22].

[4] Strona KOR – rok 1977. [dostęp 2010-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-04)].

[5] Andrzej Friszke, Andrzej Paczkowski: Niepokorni, rozmowy o Komitecie Obrony Robotników. Kraków: Wydawnictwo ZNAK, 2008, s. 676. ISBN 978-83-240-0996-1.

[6] Cmentarz Stare Powązki: MARIA KAMIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-07] .

[7] Lista osób odznaczonych przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego [dostęp 2010-11-22]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]