Zbigniew Modliński

Zbigniew Modliński

Pełne imię i nazwisko	Zbigniew Seweryn Modliński
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1903 Wolsztyn
Data i miejsce śmierci	8 czerwca 1982 Warszawa
Dyrektor Dyrekcji Kolei w Gdańsku
Okres	od 1945 do 1949
Poprzednik	Johannes Wolff
Następca	Jan Krynicki
Odznaczenia

Zbigniew Modliński (ur. 3 stycznia 1903 w Wolsztynie, zm. 8 czerwca 1982 w Warszawie) – polski inżynier i menedżer kolejowy.

Rodzina i edukacja

Zbigniew Modliński urodził się w Wolsztynie, w którym później mieszkał. Był synem Klemensa (1865–1943), burmistrza Wolsztyna w latach 1920–1939 i Heleny z Tuszewskich (1882–1969). Początkowo uczył się w szkole podstawowej i gimnazjum w Wolsztynie. Maturę w 1921 pisał jednak w Krotoszynie.

Studia

Początkowo studiował na wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego, jednakże po roku przeniósł się do Wyższej Szkoły Technicznej Wolnego Miasta Gdańska (Technische Hochschule der Freien Stadt Danzig), gdzie studiował inżynierię budownictwa. W czerwcu 1927 uzyskał stopień inżyniera na Wydziale Komunikacyjno-Budowlanym tejże uczelni.

Kariera zawodowa

15 października 1928 rozpoczął pracę w DOKP Gdańsk, w dziale inwestycji. W 1932 został kierownikiem tego działu. W latach 1936–1939 pracował jako członek kierownictwa Francusko-Polskiego Towarzystwa Kolejowego, budującego Magistralę Węglową Śląsk-Porty. Był naczelnikiem oddziału drogowego w Bydgoszczy (1939).

Podczas okupacji był inżynierem miejskim w Łukowie. W 1944 pełnił funkcję naczelnika budowy i utrzymania kolei w Resorcie Komunikacji, Poczty i Telegrafów PKWN. 1 stycznia 1945 został dyrektorem departamentu budowy i utrzymania kolei w ministerstwie komunikacji.

5 lutego 1945 został dyrektorem DOKP Gdańsk, początkowo z siedzibą w Bydgoszczy. Jako dyrektor DOKP był autorem koncepcji SKM w Trójmieście oraz głównym inicjatorem elektryfikacji linii kolejowej do Gdańska. Inwestycje te powstały jednak już po kadencji inżyniera Modlińskiego (SKM w 1952 a elektryfikacja linii Warszawa-Gdańsk w 1969). Następnie pełnił funkcję naczelnego dyrektora eksploatacji Generalnej Dyrekcji Kolei Państwowej (1949–1962), dyrektora generalnego (1951–1952) i podsekretarza stanu (1952–1957) w ministerstwie kolei, podsekretarza stanu w ministerstwie komunikacji (1957–1965). Na emeryturze, na którą przeszedł w 1965, był wykładowcą na Politechnice Warszawskiej. W 1946 był jednym z organizatorów Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji.

Zmarł 8 czerwca 1982 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 37-7-3).

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (8 października 1946)
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz drugi 20 lipca 1946)
• Złota Odznaka „Za zasługi dla transportu PRL”
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Kolejarz PRL”
• Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja)

Bibliografia

• Jubileusz 75-lecia mgr inż. Zbigniewa Modlińskiego, Drogi Kolejowe, nr 2 lutego 1978.
• Grzegorz Kotlarz, Henryk Dąbrowski, Edward Wieczorek: Magistrala Węglowa. Rybnik: Eurosprinter, 2008, s. 309. ISBN 978-83-926946-0-1.
• Czesław Olejnik: Wolsztyński słownik biograficzny. Wolsztyn: Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Wolsztyn, 2007, s. 207–209. ISBN 978-83-89208-10-1. [dostęp 2020-11-08].