Zbigniew Szot
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1924[1] |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: radiobiologia[2] | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1985[2] |
| Odznaczenia | |
| |
Zbigniew Zdzisław Szot (ur. 1 listopada 1924 w Ogrodzieńcu, zm. 11 lutego 2020 w Wiązownej) – polski lekarz wojskowy, prof. dr hab. n. med.[1][2]
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Antoniego i Marii. W 1949 ukończył studia medyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza[2], Od 1950 przez rok pełnił praktykę lekarza wojskowego w Krośnie Odrzańskim, w 1955 zamieszkał w Warszawie i rozpoczął pracę w Instytucie Badań Jądrowych, od 1958 kierował Pracownią Metabolizmu Radionuklidów. Od 1970 do 1978 był członkiem i kierownikiem międzynarodowych projektów badawczych Zrzeszenia Laboratoriów Europejskich do Badań Późnych Skutków Promieniowania (EULEP). Obronił pracę doktorską, następnie uzyskał stopień doktora habilitowanego[2]. W 1985 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk przyrodniczych[2]. Pracował w Instytucie Badań Jądrowych, a od 1983 do 1990 w Instytucie Chemii i Techniki Jądrowej, w Zakładzie Radiobiologii i Ochrony Zdrowia, a także w Centrum Radiobiologii i Dozymetrii Biologicznej[1][2]. W latach 1990-2002 piastował funkcję kierownika Samodzielnego Laboratorium Identyfikacji Napromieniowania Żywności przy IChTJ[1].
Był członkiem i założycielem Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych[1].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- 2001: Medal im. Marii Skłodowskiej-Curie Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych[1]
- 1978: Medal Zasłużony dla Energetyki Jądrowej[1]
- 1972: Złoty Krzyż Zasługi[1]