Zbigniew Winczewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Winczewski
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1945
Poznań

Zawód, zajęcie

samorządowiec, menedżer, urzędnik

Stanowisko

wiceprezydent Konina (do 2001), członek zarządu województwa wielkopolskiego (2003–2005)

Partia

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Winczewski (ur. 2 listopada 1945 w Poznaniu[1]) – polski samorządowiec, menedżer i urzędnik, były wiceprezydent Konina, w latach 2003–2005 członek zarządu województwa wielkopolskiego II kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn lekarza Henryka Winczewskiego, kierownika przychodni kolejowej w Koninie. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Koninie[2]. Z wykształcenia inżynier, ukończył studia w 1970[3][4]. Od 1969 pracował w Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych w Warszawie i w kopalni węgla brunatnego. Później został zastępcą dyrektora Zakładu Zaopatrzenia i Usług przy Wojewódzkim Związku Spółdzielni Mieszkaniowych w Koninie oraz dyrektorem w Zakładzie Remontowo-Budowlanym, kierował także jedną ze spółdzielni mieszkaniowych. Od 2001 był szefem Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Koninie[5]. Podjął pracę w Wielkopolskiej Regionalnej Kasie Chorych, a po jej przekształceniu był szefem oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. Od 2005 do 2013 pozostawał dyrektorem Zarządu Dróg Powiatowych w Koninie, następnie przeszedł na emeryturę[6].

Został członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Był radnym gminnym, a w latach 90. radnym miejskim w Koninie[6]. Zajmował stanowisko wiceprezydenta Konina (od ok. 1994 do 2001)[7], a od 2001 nieetatowego członka zarządu miasta[5]. W 2002[8] i 2007[9] (w miejsce Elżbiety Streker-Dembińskiej) wybierano go radnym sejmiku wielkopolskiego. 24 kwietnia 2003 został powołany na członka zarządu województwa wielkopolskiego[10], odpowiedzialnego m.in. za edukację, kulturę, zdrowie, infrastrukturę, transport i ochronę środowiska (zastąpił Leszka Sikorskiego). Zakończył pełnienie funkcji po odwołaniu całego zarządu 10 października 2005[11]. W 2010 wybrano go ponownie na radnego w Koninie[12].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Ewą, ma dwie córki. Posiada patent żeglarza i sternika motorowodnego[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2005 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]