Jezioro Mietkowskie
50°57′31″N 16°37′08″E/50,958611 16,618889 Jezioro Mietkowskie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rzeka | |
| Data budowy |
1974–1986 |
| Pojemność całkowita |
65 mln m³ |
| Powierzchnia |
9,29 km² |
| Wysokość zapory |
16[1] m |
| Głębokość |
11 m |
Położenie na mapie gminy Mietków  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego  | |
| 50°57′31″N 16°37′08″E/50,958611 16,618889
| |
Jezioro Mietkowskie[2] (Zalew Mietkowski, czasem nazywane też Jeziorem Domanickim) – największe w województwie dolnośląskim jezioro. Jest to jezioro zaporowe utworzone przez wybudowanie zapory na rzece Bystrzycy w Mietkowie, około 25 km na południowy zachód od granic Wrocławia. Geograficznie położone jest na Równinie Świdnickiej, w przecinającej ją Dolinie Bystrzycy i położone na terenie Parku Krajobrazowego Dolina Bystrzycy. Jezioro ma powierzchnię zalewu 9,29 km² i pojemność 65 mln m³ (według niektórych danych – do 70,5 mln m³) oraz maksymalną głębokość 13 metrów[3]. Do jego budowy przystąpiono w roku 1974, a wypełnianie zbiornika zakończyło się w 1986. Ziemno-betonowa zapora ma długość 3,2 km i wysokość 17 m. Jezioro pełni funkcję zbiornika retencyjnego. Z dna jeziora wydobywane jest także kruszywo, co pogłębia dno[4]. Spuszczenie wody i remont miały miejsce w roku 2007 i 2011[3].
W miejscowości Borzygniew znajduje się kąpielisko strzeżone z plażą i wypożyczalnią sprzętu wodnego[5].
Jezioro pełni także funkcję łowiska pod zarządem PZW. Do ryb zamieszkujących zbiornik należą sandacze oraz leszcze, a także karpie, liny, szczupaki i okonie[1].
Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 5 września 2007 r. został wyznaczony obszar specjalnej ochrony ptaków Zbiornik Mietkowski PLB020004 o powierzchni 1 193,9 ha. Stwierdzono tu występowanie czterech gatunków ptaków z Polskiej Czerwonej Księgi i ośmiu gatunków z załącznika nr 1 dyrektywy ptasiej. Lęgi odbywają tu ohar, mewa czarnogłowa, rybitwa białoczelna, rybitwa rzeczna i sieweczka rzeczna. Na jeziorze Mietkowskim odpoczywają w okresie wędrówek gęsi zbożowe, których stada dochodzą do 64500 osobników. Jeśli zbiornik nie zamarznie zimą, pozostaje tu 7000–9000 osobników. Stada gęsi białoczelnych liczą do 5000 ptaków. Licznie występuje też krzyżówki. Latem i jesienią, gdy odsłoni się błotniste dno, przybywają ptaki wodno-błotne, których stada mogą sięgać 20000 osobników. W ich skład wchodzi łęczak, batalion i kulik wielki. Na nocleg zlatują mewy: śmieszka, mewa białogłowa i mewa siwa[6].
-
Panorama z drogi w pobliżu Domanic
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jezioro Mietkowskie. swidnica.info.pl. [dostęp 2014-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2014)].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 212, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b Jerzy Wójcik: Z zalewu w Mietkowie wypompowują wodę. Onet, 13 września 2011.
- ↑ Jezioro Mietkowskie. dolny-slask.org.pl. [dostęp 2014-03-05].
- ↑ Morze koło Wrocławia
- ↑ Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska – Zbiornik Mietkowski PLB020004 - dokumentacja planu zadań ochronnych (PZO). [dostęp 2016-06-26].