Zbrodnia w Chiniówce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbrodnia w Chiniówce
Ilustracja
Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Chiniówkę
Państwo

Polska (okupowana przez III Rzeszę)

Miejsce

Chiniówka

Data

3 lub 5 czerwca 1943

Godzina

3.00

Liczba zabitych

100

Typ ataku

ludobójstwo

Sprawca

Ukraińska Powstańcza Armia

brak współrzędnych

Zbrodnia w Chiniówce – zbiorowe zabójstwo stu Polaków dokonane przez oddział Ukraińskiej Powstańczej Armii we wsi Chiniówka, położonej w powiecie zdołbunowskim województwa wołyńskiego podczas rzezi wołyńskiej.

Przed zbrodnią[edytuj | edytuj kod]

Chiniówka była osadą, w której dominowała ludność polska; tylko kilka rodzin było ukraińskich[1].

Z powodu powtarzających się w okolicznych wsiach nocnych napadów na Polaków, od marca 1943 roku Polacy w Chiniówce nocowali poza swoimi domami. Bezpieczeństwa pilnowały warty złożone z mężczyzn uzbrojonych w widły i siekiery. 26 kwietnia w nocy upowcy przebrani za partyzantów sowieckich zaproponowali mężczyznom pełniącym wartę przejście do partyzantki sowieckiej. Zgłosił się Zygfryd Naumowicz, który jednocześnie wyjawił przybyszom, że ukrywa Żydów. W rezultacie następnej nocy Ukraińcy pobili żonę Naumowicza oraz ograbili i zabili przechowywanych przez niego Żydów. Podczas trzeciego najścia, które nastąpiło kolejnej nocy, Ukraińcy zmusili torturami Naumowicza do wyjawienia, że także Lucjan Krajewski przechowuje Żydów, jednak zanim doszli do domu Krajewskiego, Żydzi uciekli. W tej sytuacji intruzi zabili Naumowicza i pobili Krajewskiego[1].

Zbrodnia[edytuj | edytuj kod]

3 lub 5 czerwca 1943 roku o godzinie 3. rano napastnicy określani przez Władysława i Ewę Siemaszków jako „bojówki upowskie” otoczyli Chiniówkę. Alarm wszczęty przez warty wywołał panikę; ludność wsi próbowała ratować się ucieczką, przede wszystkim do lasu. Uciekających ścigano i mordowano, w rezultacie zabito 100 osób[1][2]. Po dokonaniu mordu spalono 40 zagród[1].

Ocaleni z rzezi pochowali zabitych w zbiorowej mogile koło szkoły, która była jedynym ocalałym budynkiem we wsi. Część z nich następnie ewakuowała się do Mizocza i Ostroga. Pozostali ukrywali się w wapiennych jaskiniach położonych wokół Chiniówki. 7 z tych osób zostało w późniejszym czasie schwytanych i zabitych przez upowców. Zabito także Ukraińca Hawryluka, który udzielał im pomocy. Ukrywanie się w jaskiniach trwało do nadejścia Armii Czerwonej na początku 1944 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 981-982, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  2. Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, s. 323, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434.