Zbrodnia w Soroczynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbrodnia w Soroczynie
Państwo

Polska (okupowana przez III Rzeszę)

Miejsce

Soroczyn

Data

29 sierpnia 1943

Liczba zabitych

co najmniej 140

Typ ataku

ludobójstwo

Sprawca

Ukraińska Powstańcza Armia

brak współrzędnych

Zbrodnia w Soroczynie – zbrodnia dokonana przez bojówkę Ukraińskiej Powstańczej Armii na co najmniej 140 polskich mieszkańcach[1][2] kolonii Soroczyn, położonej w powiecie włodzimierskim województwa wołyńskiego, podczas rzezi wołyńskiej.

Soroczyn na tablicy Pomnika Rzezi Wołyńskiej w Warszawie

Napad na miejscowość nastąpił rano 29 sierpnia 1943 roku. Kolonię otoczono i zamordowano co najmniej 140 Polaków. Dobytek zabitych został rozkradziony przez Ukraińców. Rzeź przeżył Bronisław Kunysz, mieszkaniec Grabiny, który nocował w stodole rodziny Rolaków z Soroczyna.

Napad na Soroczyn był częścią większej akcji UPA na zachodzie Wołynia. Tego samego dnia wymordowano inne pobliskie miejscowości polskie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grzegorz Motyka, Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”, Kraków 2011, ISBN 978-83-08-04576-3, s.146
  2. Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 882, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.