Zbrodnia w Szeszorach
48°20′11″N 24°59′28″E/48,336389 24,991111 Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Szeszory | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data |
31 marca – 1 kwietnia 1944 |
| Godzina |
od 23 do 5 |
| Liczba zabitych |
102[1]. |
| Typ ataku | |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 48°20′11″N 24°59′28″E/48,336389 24,991111
| |
Zbrodnia w Szeszorach – zbrodnia dokonana 31 marca 1944 roku przez ukraińskich nacjonalistów na Polakach we wsi Szeszory, położonej w byłym powiecie kosowskim województwa stanisławowskiego.
Okoliczności zbrodni[edytuj | edytuj kod]
Przed II wojną światową w Szeszorach mieszkało około 450 Polaków, co stanowiło jedną czwartą ludności wsi[1]. Polacy mieszkali głównie w pobliżu zamku, kościoła pw. Matki Boskiej Ostrobramskiej oraz drogi do Pistynia[2]. Od 1943 roku pod wpływem propagandy nacjonalistów ukraińskich rusińska i ukraińska większość zaczęła odnosić się wrogo do Polaków[3]. 24 lipca 1943 w rejonie wsi banderowcy zamordowali porwanych z Pistynia lekarza Kalinowicza oraz księdza Józefa Grzesiowskiego[1]. W nocy z 1 na 2 października 1943 dokonano w Szeszorach napadu na dwa domy Skoreckich, którym w ostatniej chwili udało się zbiec. Pod wpływem doniesień o takich atakach część Polaków wyjechała do miejscowości uznawanych za bardziej bezpieczne[3].
Przebieg zbrodni[edytuj | edytuj kod]
Dzień przed zbrodnią (30 marca 1944) sympatycy OUN-B w Szeszorach spotkali się na naradzie, na której uzgodniono wymordowanie miejscowych Polaków. Mord poprzedził obrzęd święcenia noży. Po nim zabójcy przeszli do polskiej części wsi i rozpoczęli zabijanie za pomocą narzędzi gospodarskich napotkanych Polaków, nie wyłączając tych z mieszanych rodzin[3]. Podpalono kościół, w którym zginęło 36 osób. Spalono także większość polskich budynków. Polacy szukali ratunku w ucieczce bądź kryjąc się w domach przyjaznych Rusinów i Ukraińców[1].
Zabijanie trwało od godziny 23. do 5. nad ranem[3]. Szeszory należą do 11 miejscowości województwa stanisławowskiego, w których zabito 100 lub więcej Polaków[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 289-290, 309, 317-318, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
- ↑ Szeszory. Strona internetowa o Szeszorach. [dostęp 2014-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
- ↑ a b c d 31 marca 1944. Strona internetowa o Szeszorach. [dostęp 2014-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-20)]. (pol.).
- ↑ Ewa Siemaszko. Bilans zbrodni. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 7–8, s. 77–94, 2010. [dostęp 2017-09-18].
