Zbrodnie w Dominopolu
50°55′N 24°34′E/50,916667 24,566667 Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Dominopol | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Miejsce | |
| Data | |
| Liczba zabitych |
ponad 250 |
| Typ ataku | |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 50°55′N 24°34′E/50,916667 24,566667
| |
Zbrodnie w Dominopolu – zbrodnie dokonane przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii na mieszkańcach wsi Dominopol, położonej w powiecie włodzimierskim województwa wołyńskiego, podczas rzezi wołyńskiej. W dniach 10–13 lipca 1943 r. zginęło w nich ponad 250 osób[1].
Przed zbrodnią[edytuj | edytuj kod]
W Dominopolu mieszkało 60 rodzin polskich wywodzących się ze szlachty zagrodowej i 2-4 ukraińskie. Wiosną 1943 r. z inicjatywy dowództwa UPA w Wołczaku, w Dominopolu powstał 90-osobowy polski oddział partyzancki pod dowództwem Stanisława (Celestyna?) Dąbrowskiego współpracujący z UPA[2]. Z czasem pod wpływem namów starszych Polaków i z powodu podejrzeń o podstęp ze strony Ukraińców, część członków oddziału zdezerterowała[3].
Przebieg zbrodni[edytuj | edytuj kod]
W nocy z 10 na 11 lipca 1943 r. około 30 polskich partyzantów zostało wyprowadzonych pod las i rozstrzelanych. Zbrodni dokonali upowcy z zahonu "Siczy" Antoniuka. W likwidacji Polaków mogła także uczestniczyć bojówka SB OUN[4].
Tej samej nocy, bądź też dobę później Dominopol otoczyli upowcy i ludność ukraińska. Napastnicy wchodzili do domów i za pomocą siekier mordowali śpiących mieszkańców. Rzadziej używano broni palnej i granatów. Wymordowano całą ludność wsi, to jest co najmniej 220 Polaków, 4 Ukraińców i 1 rodzinę polsko-ukraińską[5]. Gospodarstwa zabitych zostały przejęte przez Ukraińców.
W nocy z 12 na 13 lipca 1943 r. Dominopol był miejscem, gdzie upowcy zwozili i mordowali Polaków złapanych na lewym brzegu Turii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 914-916, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- ↑ Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, s. 326, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434.
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo..., op.cit., s.915
- ↑ Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka..., op.cit., s.330-331
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo..., op.cit., s.916
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz. Motyka: Ukraińska partyzantka 1942-1960 : działalność Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej Armii. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN : RYTM, 2006. ISBN 83-88490-58-3, ISBN 83-7399-163-8 (Rytm), ISBN 978-83-88490-58-3.
- Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
