Zbrodnie w Grabinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbrodnie w Grabinie
Ilustracja
Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Grabinę
Państwo

Polska (okupowana przez III Rzeszę)

Miejsce

Grabina

Data

do 29 sierpnia 1943

Liczba zabitych

ponad 150

Typ ataku

ludobójstwo

Sprawca

Ukraińska Powstańcza Armia

brak współrzędnych

Zbrodnie w Grabinie – zbrodnie dokonane podczas rzezi wołyńskiej na ludności polskiej i cygańskiej w kolonii Grabina położonej w powiecie włodzimierskim województwa wołyńskiego przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii, w tym zbrodnia z dnia 29 sierpnia 1943 roku, w której zabito ponad 150 osób.

Zbrodnie na ludności Grabiny rozpoczęły się tuż po dezercji policjantów ukraińskich ze służby niemieckiej wiosną 1943 roku. Upowcy uprowadzili kilka osób, po których ślad zaginął; znaleziono jedynie zwłoki jednego mężczyzny. Wymordowano także pięcioosobową rodzinę Pawlickich.

Na początku sierpnia 1943 roku w Grabinie upowcy zabili kilka rodzin cygańskich. Ofiary spalono żywcem w chacie.

29 sierpnia 1943 roku po kilkudniowej mobilizacji w Kustyczach na Grabinę napadły bojówki UPA wsparte przez chłopów ukraińskich. Zabijano przy pomocy broni białej i narzędzi gospodarskich, do uciekających strzelano. Zginęło ponad 150 Polaków, pomimo obław na uciekinierów uratowało się prawdopodobnie około 70 osób. Niektórym ocalonym udzielili schronienia Ukraińcy. Napastnicy dokonali także rabunku mienia Polaków.

Napad na Grabinę był częścią większej akcji UPA na zachodzie Wołynia. Tego samego dnia wymordowano inne pobliskie miejscowości polskie.

Literatura[edytuj | edytuj kod]