50°42′08″N 21°33′04″E/50,702222 21,551111Zdanów (wieś w województwie świętokrzyskim)
| Artykuł | 50°42′8″N 21°33′4″E |
| - błąd | 39 m |
| WD | 50°38'N, 21°34'E, 50°42'9.61"N, 21°33'5.15"E |
| - błąd | 19732 m |
| Odległość | 3 m |
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  świętokrzyskie
| |||
| Powiat | sandomierski | |||
| Gmina | Obrazów | |||
| Liczba ludności (2006) | 300 | |||
| Strefa numeracyjna | 15 | |||
| Tablice rejestracyjne | TSA | |||
| SIMC | 0801125 | |||
Położenie na mapie gminy Obrazów   Zdanów | ||||
Położenie na mapie Polski  Zdanów | ||||
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  Zdanów | ||||
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  Zdanów | ||||
| 50°42′08″N 21°33′04″E/50,702222 21,551111
| ||||
Zdanów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Obrazów[1].
Zdanów był wsią klasztoru cystersów koprzywnickich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jest to jedna z najstarszych wsi ziemi sandomierskiej wymieniana w dokumentach źródłowych z XII wieku. W 1185 roku należała do dóbr Mikołaja Bogorii Skotnickiego, który przeznaczył ją na uposażenie Opactwa Cystersów w Koprzywnicy.
W XIII wieku wieś jako „Stanow” wymienił legat papieski biskup firmański Filip. W łacińskim dokumencie z lipca 1279 r. wystawionym w Budzie na Węgrzech, który potwierdza opatowi klasztoru Cystersów w Koprzywnicy prawo do pobierania dziesięciny z szeregu polskich wsi w tym między innymi ze Zdanowa[3].
W roku 1346 król Kazimierz uwalnia Zdanów i inne wsi klasztoru od robocizn i ciężarów królewskich. (Kodeks Małopolski, t.III, s. 62). Według opisu Długosza w połowie XV wieku Zdanów był wsią w parafii Goźlice, stanowiąc własność klasztoru koprzywnickiego. Wieś miała łany kmiece, z których dziesięcinę oddawano klasztorowi. Był też folwark, 3 karczmy z rolą oraz zagrodnik i młyn (Długosz L.B. t. III, strony 93, 376, 377, 383, 396)[4]. . Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 (a więc już po supresji zakonu) była to wieś duchowna posiadająca 25 budynków zamieszkałych przez 135 mieszkańców. Następnie często zmieniał właścicieli: był sprzedawany, dziedziczony, dzierżawiony. Przez pewien czas należał do rodziny Roplewskich.
W okresie międzywojennym dwór zdanowski przeistoczył się w rolniczy zakład doświadczalny, który na około stu hektarach prowadził prace badawcze, mające na celu podniesienie poziomu sandomierskich upraw /od 1927 do 1970 r. filia Instytutu Upraw, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach. po 1970 r. Stacja Nasienno-Szkółkarska!. Działalność tej placówki musiała dać dobre rezultatu – miejscowi do dziś wspominają ją pozytywnie[potrzebny przypis].
Na uwagę zasługuje 6–hektarowy park krajobrazowy z zachowanym układem i zespół dworski. Wieś zajmuje prawie 150 ha, natomiast użytki rolne stanowią 369 ha.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-04-15].
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 113.
- ↑ Piekosiński 1886 ↓, s. 144.
- ↑ Zdanów 1(1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIV: Worowo – Żyżyn. Warszawa 1895.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franciszek Piekosiński: Monumenta Meadievii Historica. Codex diplomaticus Poloniae minoris, Volumes 9-10. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1886, s. 144.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdanów 1 (1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIV: Worowo – Żyżyn. Warszawa 1895.
| |||||||||||||||||
