Zdzisław Łoziński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Łoziński
podpułkownik kawalerii podpułkownik kawalerii
Data urodzenia

5 lipca 1884

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie

Jednostki

8 Pułk Ułanów
6 Pułk Ułanów
4 Pułk Ułanów
27 Pułk Ułanów
10 Pułk Strzelców Konnych
Dep. II Kaw. MSWojsk.
ZMK nr 2
RIK Toruń

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Zdzisław Łoziński (ur. 5 lipca 1884, zm. ?) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 lipca 1884[1]. W c. i k. armii został awansowany na stopień porucznika rezerwy kawalerii z dniem 1 listopada 1912[2]. W 1914 jako były oficer zawodowy był oficerem rezerwowym 8 pułku ułanów w Czerniowcach[3]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień rotmistrza rezerwy kawalerii z dniem 1 maja 1916[4]. Do 1918 pozostawał oficerem rezerwowym 8 pułku ułanów[5].

Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej, dekretem z 12 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 maja 1916 z jednoczesnym zaliczeniem do 1 Rezerwy Armii i powołaniem do służby czynnej na czas wojny i do demobilizacji[6][7]. Także 12 kwietnia 1919 otrzymał przydział do 6 pułku ułanów z dniem 1 listopada 1918[8]. Pod koniec 1919 został przeniesiony z 6 pułku ułanów do komisji remontowej Nowy Targ[9]. 19 kwietnia 1920 został przeniesiony z komisji remontowej Nowy Targ do szwadronu zapasowego 4 pułku ułanów[10]. Dekretem z 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora kawalerii z dniem 1 kwietnia 1920[11]. Następnie został awansowany na stopień podpułkownika jazdy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[12]. W 27 pułku ułanów w Nieświeżu był zastępcą dowódcy pułku oraz dowódcy I dywizjonu do 10 października 1923, po czym został przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 10 pułku strzelców konnych[13][14]. Z dniem 1 października 1924 został przydzielony do Departamentu II Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu zakupów w Wydziale Remontów[15][16]. W okresie tej pracy wykazywał wybitne zdolności i wiedzę fachową, czym przyczynił się do podniesienia stanu hodowli w kraju przez dążenie do zakupu koni dla armii tylko od hodowców krajowych, za co otrzymał pochwałę od szefa administracji Armii, gen. dyw. Daniela Konarzewskiego[17]. W grudniu 1925 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii i przydzielony do Zapasu Młodych Koni Nr 2 w Wyrzysku na stanowisko kierownika[18]. W grudniu 1926 został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[17][19]. W 1928 był rejonowym inspektorem koni w Toruniu[20]. Został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnów[21].

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 337.
  2. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 653.
  3. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 653.
  4. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 924.
  5. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1019.
  6. ↑ Rozkaz 1427. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 44, s. 1066, 24 kwietnia 1919. 
  7. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 68.
  8. ↑ Rozkaz 1427. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 45, s. 1091, 26 kwietnia 1919. 
  9. ↑ Rozkaz 208. „Rozkazy DOG Kraków”. Nr 208, s. Pkt. 3562, 2 grudnia 1919. 
  10. ↑ Rozkaz 483. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 16, s. 326, 3 maja 1920. 
  11. ↑ Dekret 703. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 28, s. 645, 28 lipca 1920. 
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 676.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 653.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 listopada 1923 roku, s. 731.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 613.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 17, 595, 598.
  17. ↑ a b Pochwały. ppłk Łoziński Zdzisław. „Polska Zbrojna”. Nr 32, s. 645, 1 lutego 1926. 
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 14 grudnia 1925 roku, s. 713.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 7 grudnia 1926 roku, s. 428.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 328.
  21. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 942.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zdzisław_Łoziński&oldid=61852170”