Zdzisław Cackowski

Zdzisław Cackowski
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1930 Warząchewka Królewska
Data i miejsce śmierci	21 czerwca 2016 Lublin
profesor nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Moskiewski
Doktorat	1960 UMCS
Habilitacja	1962
Profesura	1972
rektor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1987–1990)
Odznaczenia

Zdzisław Cackowski (ur. 1 stycznia 1930 w Warząchewce Królewskiej koło Włocławka, zm. 21 czerwca 2016 w Lublinie) – polski filozof, w latach 1987–1990 rektor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Życiorys

W latach 1946–1950 uczęszczał do szkoły średniej we Włocławku. Studia filozoficzne odbył w latach 1950–1955 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Łomonosowa w Moskwie, które ukończył pracą dyplomową o pojęciu prawa w filozofii Hegla. Od 1955 pracownik Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie doktoryzował się w 1960 na Wydziale Humanistycznym (rozprawa pt. Treść poznawcza wrażeń zmysłowych. Spór o jakości zmysłowe w filozofii marksistowskiej). Habilitację uzyskał w 1962 roku na podstawie rozprawy pt. Problemy i pseudoproblemy, której recenzentami byli profesorowie Narcyz Łubnicki, Adam Schaff, Władysław Krajewski. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1972, a profesora zwyczajnego w 1976.

Działacz PZPR, w latach 80. wchodził również w skład Rady Redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR Nowe Drogi. W latach 1986–1989 członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim z ramienia PZPR (1986–1989). W latach 1987–1990 był rektorem UMCS. Pracował w Instytucie Filozofii tej uczelni.

Zasiadał w Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Kadr Naukowych przy Prezesie Rady Ministrów (1974–1990) i Centralnej Komisji ds. Stopni Naukowych i Tytułu Naukowego (1993–1996).

Zainteresowania naukowe

Jego główne zainteresowania badawcze koncentrowały się na zagadnieniach związanych z problemami filozofii, ze szczególnym uwzględnieniem teorii poznania, filozoficznymi podstawami przekonań i poglądu na świat, zagadnieniami materializmu dialektycznego i historycznego.

Był autorem przeszło 400 publikacji naukowych – książek i artykułów opublikowanych w czasopismach specjalistycznych.

Najważniejsze publikacje

• Treść poznawcza wrażeń zmysłowych (1962);
• Problemy i pseudoproblemy (1964);
• Główne zagadnienia i kierunki filozofii (1966, 6 wydań);
• Główne pojęcia materializmu historycznego (1974);
• Jedność i wielość. Działanie i poznawanie. Wykłady z materializmu dialektycznego (1975);
• Człowiek jako podmiot działania praktycznego i poznawczego (1979);
• Trud i sens ludzkiego życia (1981);
• Ból, lęk, cierpienie (1997);
• Rozum między chaosem a "Dniem Siódmym" porządku (1997);
• Człowiek i świat człowieka. Warstwy "ludzkiego ciała" (2003).

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal Komisji Edukacji Narodowej

Bibliografia

• Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak", 2001, s. 52. ISBN 83-88149-41-5.

Linki zewnętrzne

• Wykaz książek w serwisie BiblioNETka.pl