Zdzisław Taczalski
| |
 sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.svg){kind=small}
Zdzisław Taczalski (ur. 2 grudnia 1918 w Leszkowicach, zm. 6 stycznia 1944 w Brindisi) – sierżant Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Piotra i Zofii z Kozakiewiczów, miał trójkę rodzeństwa. Uczył się w gimnazjum im. Jana Zamojskiego w Lublinie, z powodów finansowych przerwał naukę i wstąpił do Szkoły Podoficerskiej dla Małoletnich w Koninie. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 43. pułku piechoty w Dubnie. W kwietniu 1939 roku zgłosił się do służby w lotnictwie, z powodu wady serca nie został zakwalifikowany na kurs pilotażu i został skierowany na kurs strzelców pokładowych przy dywizjonie bombowym na Okęciu[1].
Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany przez Rumunię do Francji, a w marcu 1940 roku został przeniesiony do Wielkiej Brytanii. Otrzymał numer służbowy RAF 781610, przeszedł przeszkolenie jako strzelec pokładowy i radiotelegrafista[2]. 2 listopada 1941 roku przydzielony został do dywizjonu 301. W tej jednostce, do 24 kwietnia 1942 roku, odbył 21 lotów bojowych w załodze kapitana obserwatora Bernarda Budnika[1].
Podczas 21. lotu na bombardowanie Rostocka został zestrzelony i z całą załogą internowany w Szwecji[3]. Dopiero 5 kwietnia 1943 roku udało mu się przedostać do Wielkiej Brytanii. Tam, 31 sierpnia, został przydzielony do eskadry do zadań specjalnych przy 138 dywizjonie RAF (przemianowanej następnie na 1586 eskadrę specjalnego przeznaczenia. 5 stycznia 1944 roku wystartował w załodze z kpt. naw. Antonim Pułczyńskim samolotem Liberator BH J (nr BZ 859) wystartował do lotu nad Polskę. Dokonali zrzutu na placówkę „Pardwa 110” zlokalizowaną ok. 15 km od Przeworska. W rejonie Rzeszowa ich samolot został uszkodzony przez ogień obrony przeciwlotniczej, dalszy lot wykonywał na trzech silnikach[4]. Nad Brindisi dotarli w fatalnych warunkach atmosferycznych, podczas podejścia do lądowania doszło do przeciągnięcia i samolot spadł do portowego basenu[5]. Uratował się drugi pilot kpt. pil. Kazimierz Dobrowolski, reszta załogi zginęła na miejscu. Zostali pochowani na cmentarzu w Brindisi, po wojnie zostali ekshumowani i przeniesieni na polski cmentarz wojenny w Casamassima[6].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[7][1]:
- Srebrny Krzyż Virtuti Militari nr 9665,
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie,
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami,
- Medal Lotniczy – dwukrotnie.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Szkoła Podstawowa w Leszkowicach nosi imię Dywizjonu 301, Zdzisław Taczalski jest jednym z upamiętnionych tam lotników[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c 1317-2012 Leszkowice 2012 ↓, s. 8.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 573.
- ↑ 301 Dywizjon Bombowy „Ziemi Pomorskiej”. Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2020-07-27]. (pol.).
- ↑ Polski Liberator nad Oławą. tuolawa.pl. [dostęp 2020-07-27]. (pol.).
- ↑ Dytko 1985 ↓, s. 24.
- ↑ Polski Cmentarz Wojenny w Casamassima (Włochy). Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej. [dostęp 2020-07-27]. (pol.).
- ↑ Taczalski Zdzisław. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-07-27]. (pol.).
- ↑ Szkoła Podstawowa w Leszkowicach. spleszkowice.interduo.pl. [dostęp 2020-07-27]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Dytko: W mroku nad kontynentem. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985, seria: Żółty Tygrysek. ISBN 83-11-07244-2. OCLC 802983772.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- 1317-2012 Leszkowice. Natalia Pawelczak i in.. Leszkowice: 2012.