Zdzisław Piernik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Piernik
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1937
Płowce

Instrumenty

tuba, tuba preparowana

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna, jazz

Zawód

muzyk, kompozytor, pedagog

Wydawnictwo

Polskie Nagrania „Muza”
Polish Jazz[1][2]
Intersound ProViva[3]

Powiązania

Iwona Jędruch

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Zdzisław Piernik (ur. 10 listopada 1937 w Płowcach[4][5][6][7]) – polski tubista-wirtuoz[8].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zdzisław Piernik ukończył studia w warszawskiej PWSM w klasie Juliusza Pietrachowicza[9]. Po otrzymaniu nagrody w 1970 na Ogólnopolskim Festiwalu Młodych Muzyków w Gdańsku[10] rozpoczął swoją karierę jako solista. Wkrótce potem odniósł wiele sukcesów na recitalach w kraju i za granicą, m.in. na festiwalach i kursach wakacyjnych w Bayreuth, Witten, Darmstat, Bourges, Sztokholmie, Los Angeles[11].

Jako pierwszy tubista w Polsce do swej gry na tubie wprowadził frullato, flażolety, glissanda, wielodźwięki i tzw. dźwięki czyszczące. Rozpoczął także eksperymenty sonorystyczne z tubą preparowaną[12]. Jest on pomysłodawcą oryginalnej preparacji tuby. Polega ona na dołączeniu w miejsce krąglików dźwięczników od trąbki, skrzydłówki i puzonu. Zabieg ten czyni z tuby instrument posiadający cztery różne barwy. Używając oprócz tego do grania ustników od saksofonu i fagotu oraz tłumików można wydobyć z tuby dźwięki dalekie od jej naturalnej barwy.

Zdzisław Piernik jest interpretatorem muzyki współczesnej. Ściśle współpracował z wieloma kompozytorami demonstrując im możliwości tuby naturalnej i preparowanej. Swoje dzieła dedykowali mu między innymi Benno Ammann(inne języki), Zbigniew Bargielski, Andrzej Bieżan, Marian Borkowski[13], Andrzej Dobrowolski[14][15], Roman Haubenstock-Ramati, Wojciech Kilar, Krzysztof Knittel, Andrzej Krzanowski, Krzysztof Penderecki[16], Bogusław Schaeffer[17][18][19], Elżbieta Sikora[20], Witold Szalonek[10][21]. Jego koncerty, nagrania i audycje dla Polskiego Radia[22][23] i telewizji popularyzowały grę na tubie.

Zdzisław Piernik nadal koncertuje[24][15][25].

Ważniejsza dyskografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zdzisław Piernik – Tuba, Polskie Nagrania SX1210, wydana w 1975 r.
  • Zdzisław Piernik – Piernik plays Sikora, Schäffer, Borkowski, Zajaczek, Piernik[a] (LP) Intersound / Proviva ISPV 102, Monachium 1980[26][27]
  • Zdzisław Piernik – Tuba (Seria Polish Contemporary Music), Polskie Nagrania SX1806, 1982 r.
  • Zdzisław Piernik, Michał Górczyński – Energa One (CD) Kariatyda, 2002
  • Zdzisław Piernik, Piotr Zabrodzki – Namanga (CD) Vivo Records, 2008[28][29]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tytuł płyty w/g katalogu DNB.[26] Znana też jako: Tuba Universale.[27]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Płyta: Jan Ptaszyn Wroblewski – Sprzedawcy Glonow (Polish Jazz Vol. 90 Deluxe, 1973)
  2. ↑ Płyta: S.P.P.T. Chałturnik – Chałturnik (Polish Jazz Extended, Vol. 95, 1974)
  3. ↑ Seria wydawnicza Intersound ProViva. sonoton.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-08)]. w katalogu wytwórni Sonoton
  4. ↑ Wykład Mistrzowski Zdzisława Piernika [online], Glissando [dostęp 2019-06-15] (pol.).
  5. ↑ Zdzisław Piernik [online], Warszawska Jesień [dostęp 2019-06-15].
  6. ↑ Zdzisław Piernik [online], polmic.pl, październik 2009 [dostęp 2019-06-15].
  7. ↑ Zdzisław Piernik [online], Culture.pl [dostęp 2019-06-15] (ang.).
  8. ↑ Mackiewicz i Żołna 1993 ↓, s. 554.
  9. ↑ Sebyła 1975 ↓.
  10. ↑ a b Krzywicki 2016 ↓, s. 283.
  11. ↑ Kaczyński 1984 ↓.
  12. ↑ Piernik 2013 ↓.
  13. ↑ Marian Borkowski: Solo Works z utworem Vox for any solo wind instrument (1977) nominowany do Fryderyka 2016 w kategorii Album Roku Muzyka Współczesna.
  14. ↑ Solista (PKF 29A/77). WFDiF, 1977. [dostęp 2016-04-22].
  15. ↑ a b Występ podczas ogólnopolskiej konferencji: Andrzej Dobrowolski „Rozumienie muzyki: Muzyka Czystej Formy” (4/6.12.2015, UMFC) [w:] Dorota Szwarcman: Mistrz konstruktywizmu. Polityka.pl (6.12.2015). [dostęp 2016-04-22].
  16. ↑ Penderecki Krzysztof: Capriccio per tuba, Scherzo alla Polacca (1980). Ninateka. [dostęp 2016-04-10]. Cytat: Żartobliwie bohaterski charakter utworu najpełniej ujawnia się w jego szybkim tempie i rytmicznej ruchliwości, z gruntu przeciwnej naturalnym właściwościom instrumentu. To dzieło wymagające wyjątkowej techniki. Największa trudność leży w wykonywaniu dużych skoków interwałowych, a przecież linia melodyczna Capriccia jest nimi przepełniona – dźwięki przemieszczają się regularnie z niskiego do wysokiego rejestru i odwrotnie. Utwór jest bez wątpienia wielkim wyzwaniem dla wykonawcy, ale równocześnie czystą przyjemnością dla słuchacza. (pol.).
  17. ↑ Boguslaw Schäffer: Project for Tuba and Tape (1980) na płycie: Bogusław Schaeffer: Assemblage. Bôłt Records BR ES06, 2012. [dostęp 2016-04-25]. (pol. • ang.).
  18. ↑ Bogusław Schaeffer: Minimal Art. na tubę preparowaną i fortepian (1977), Proietto na tubę preparowaną z towarzyszeniem taśmy (1970), Trio na tubę preparowaną, saksofon sopranowy i fortepian (2000) na koncercie podczas XXXV OFTMF „Kontrapunkt”, Szczecin, 2000. [dostęp 2016-04-25].
  19. ↑ Jan Topolski: Moda na eksperyment. dwutygodnik.com, 2013. [dostęp 2016-04-25]. (pol. • ang.).
  20. ↑ Elżbieta Sikora: Il Viaggio 1 (1975) [w:] Weronika Nowak: Między emocją a abstrakcją. Wokół twórczości Elżbiety Sikory. Meakultura. [dostęp 2016-04-25]. (pol.).
  21. ↑ Witold Szalonek: Piernikiana na tubę solo (1977) na płycie: The New Polish Music Panorama II. Acte Prealable AP 0008, 1998. [dostęp 2016-04-25].
  22. ↑ Wszystko o moim ojcu. Portret Zdzisława Piernika. Polskie Radio Program II (11.11.2013). [dostęp 2016-04-15]. (pol.).
  23. ↑ Jak zostałem tubistą. Wspomnienia Zdzisława Piernika. Polskie Radio Program II (21.01.2015). [dostęp 2016-04-15]. (pol.).
  24. ↑ Występ na 7. CoCArt Music Festival w Toruniu. (28.02.2015) Magazyn „Glissando”. [dostęp 2016-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-28)].
  25. ↑ Występ podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” – Warszawska Jesień 2017 (program). Program Warszawskiej Jesieni 2017. [dostęp 2017-10-04].
  26. ↑ a b DNB, Katalog der Deutschen Nationalbibliothek. [dostęp 2016-04-10]. (niem.).
  27. ↑ a b Zdzisław Piernik - Tuba Universale (Vinyl, LP, Album) at Discogs. [dostęp 2016-04-10]. (ang.).
  28. ↑ Zdzisław Piernik / Piotr Zabrodzki - Namanga CD. Katalog wytwórni Vivo Records. [dostęp 2016-04-20]. (pol. • ang.).
  29. ↑ Filip Lech: Zdzisław Piernik i Piotr Zabrodzki – “Namanga”. Uwolnij Muzykę. [dostęp 2016-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-23)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zdzisław_Piernik&oldid=70311116”